Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi M. S. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie rozpoznania sprawy o umorzenie składek sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 29 marca 2018 r., sygn. akt III SAB/Wr 24/17 o odmowie zawieszenia postępowania postanawia: odrzucić sprzeciw.
Postanowieniem z 1 lutego 2018 r., Sąd utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z 27 grudnia 2017 r. o odmowie przyznania M. S. (dalej: skarżący, strona) prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.
W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu z [...] października 2017 r. oraz w piśmie procesowym z [...] stycznia 2018 r., skarżący sformułował kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Ponadto, w treści pisma procesowego zawarł również wniosek o zawieszenie rozpatrywania wniosku o przyznanie prawa pomocy do czasu rozpoznania przez GIODO jego skargi "na ujawnienie/upublicznienie informacji o nim przez Centralną Bazę Orzeczeń Sądów Administracyjnych".
Postanowieniem z 29 marca 2018 r., referendarz sądowy odmówił zawieszenia postępowania.
Od w/w postanowienia skarżący wniósł sprzeciw, w którym podtrzymał wniosek o zawieszenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 167a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), do zarządzeń oraz postanowień referendarza sądowego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zarządzeń przewodniczącego oraz postanowień sądu. Zgodnie zaś z literalnym brzmieniem art. 259 § 1 p.p.s.a., od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, strona może wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia. Poza tym, sprzeciw przysługuje od zarządzeń i postanowień referendarza sądowego, o których mowa w art. 30 § 1, art. 49 § 2 oraz art. 234 § 2 p.p.s.a.
Z uwagi na powyższe trzeba przyjąć, że w przypadku orzeczeń (postanowień i zarządzeń) niewymienionych we wskazanych przepisach - a do takich niewątpliwie należy postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania - sprzeciw nie przysługuje. Niezależnie zatem od oceny treści wydanego przez referendarza rozstrzygnięcia należy wskazać, że stronie nie przysługuje środek zaskarżenia na postanowienie referendarza o odmowie zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, gdyż nie został on wskazany w zamkniętym katalogu postanowień zaskarżalnych. Wypada przy tym podkreślić, że w okolicznościach sprawy do takowych zaliczyć można wyłącznie postanowienie sądu o zawieszeniu postępowania i o odmowie podjęcia postępowania (art. 131 p.p.s.a.), przy czym zawieszenie postępowania jest przerwą w całym toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym, nie zaś w postępowaniu wpadkowym w przedmiocie przyznania prawa pomocy. Z tych też względów trzeba przyjąć, że wadliwe pouczenie przez referendarza strony postępowania o przysługującym jej prawie sprzeciwu od postanowienia o odmowie zawieszenia postępowania - które to prawo w istocie nie przysługuje - nie może wywoływać skutków prawnych powodujących nadanie skarżącemu uprawnień niemających oparcia w ustawie.
Z uwzględnieniem wskazanych powyżej okoliczności, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.