Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Guziński po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Z. R. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niewydania decyzji wniosku skarżącego o sprostowanie i uzupełnienie postanowienia Sądu z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt III SAB/Wr 11/11 postanawia: I. odmówić sprostowania; II. odmówić uzupełnienia.
Postanowieniem z dnia 13 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. odrzucił skargę na opisaną w sentencji niniejszego postanowienia bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z powodu jej niedopuszczalności. Ponadto na rozprawie w dniu 13 października 2011 r., postanowieniem wpisanym do protokołu, odmówiono zawieszenia postępowania.
Pismem z dnia [...] r. skarżący wniósł o sprostowanie sentencji postanowienia z dnia 13 października 2011 r., wskazując w uzasadnieniu wniosku, że na stronie 1, w wierszu 12 i 13 postanowienia jest: "na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie niewydania decyzji", podczas gdy powinno być: "na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział we W. i jego Dyrektora w przedmiocie niewydania decyzji na wniosek skarżącego z [...] r., złożony w oddziale ZUS przy ul. L. [...] o wznowienie wypłacania renty od [...] r. w oparciu o art. 135 ustawy o emeryturach i rentach" "oraz na wniosek skarżącego z [...] r., wniesiony do sprawy o zawieszenie postępowania w sprawie do czasu rozpoznania innego wniosku skarżącego z [...] r. o wymierzenie grzywny Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych i jego Dyrektorowi z siedzibą we W. ul. P. [...],[...] W. w maksymalnej ustawowo wysokości za nieprzekazanie Sądowi Okręgowemu jego odwołań z dnia [...] r. w ustawowym terminie 30-tu dni w trybie art. 54 § 2 ustawy o ppsa oraz art. 4779§ 1 i 2 kpc w związku z art. 180 kpa oraz art. 3 § 1 punkt 4a ustawy o ppsa oraz w związku z prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego [...] z [...] r. stwierdzającym niewłaściwość Sądu okręgowego w rozpoznaniu skargi na bezczynność organu rentowego". W uzasadnieniu swojego wniosku skarżący wskazał, że "treść przedmiotu rozpatrywanej sprawy w doręczonym mu postanowieniu, nie oddaje całości jego żądania". Podkreślił dodatkowo, że Sąd odmówił doręczenia mu postanowienia o odmowie zawieszenia postępowania zamieszczonego w protokole, a zatem wnosi o sprostowanie i uzupełnienie sentencji postanowienia o brakujące orzeczenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Stosownie natomiast do art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej "p.p.s.a.", do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach.
Zgodnie z art. 156 § 1 p.p.s.a. sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Pomimo tego, iż przepis ten stanowi jedynie o sprostowaniu orzeczeń przez sąd z urzędu, wobec treści art. 159 p.p.s.a. traktującym o wniosku o sprostowanie, nie ulega wątpliwości, iż strona postępowania może składać także wnioski o rektyfikację orzeczeń. Instytucja sprostowania, przewidziana w art. 156 p.p.s.a. jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie wadliwości orzeczenia przez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, która jednocześnie nie może prowadzić do jego zmiany, lub uchylenia. Służy wyeliminowaniu z treści wyroku tego, co nie jest zgodne z wolą Sądu wydającego orzeczenie.