Wniosek w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA Aneta Trochim - Tuchorska po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] oraz nr [...] w sprawie ze skargi K. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji

Uzasadnienie strona 1/2

Skarżący - K. K., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Skarżący ponadto pismem z dnia 4 lipca 2014r. wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] czerwca 2014 r. określających wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011r. i 2012r.

W uzasadnieniu zaznaczył, że powyższe decyzje niezależnie od wadliwości ich wydania, nie są możliwe do wykonania bez narażenia go na wyrządzenie znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków całkowitej upadłości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, ze instytucja wstrzymania przez sąd wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a."), zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1 cytowanego artykułu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Ponad wszystko zwrócić jednak należy baczną uwagę, że stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Powyższe oznacza, że sąd administracyjny nie jest związany granicami skargi, ale zawsze jest związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona i nie może swoimi ocenami prawnymi, uznanymi za wiążące w orzecznictwie sądowym i administracyjnym, wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna była być przedmiotem postępowania administracyjnego i wydawanych w nim decyzji administracyjnych (por. wyrok NSA z 20 listopada 1997r., SA/Łd 2572/95, Pr. Gosp. 1998, nr 5, s. 36).

Innymi słowy mówiąc: rozstrzygnięcie "w granicach danej sprawy" oznacza, że sąd nie może uczynić przedmiotem rozpoznania legalności innej sprawy, niż ta, w której wniesiono skargę. Badając tożsamość sprawy należy więc ustalić, czy istnieje tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków oraz tożsamość treści tych praw i obowiązków oraz ich podstawy prawnej i faktycznej (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 16 września 2008r., sygn. akt I SA/Wr 205/08, Lex nr 494552). Wskazać ponadto należy, że w sprawach skarg na bezczynność sąd rozstrzyga jedynie o tym, czy organ pozostawał w bezczynności, nie badając prawidłowości aktów wydanych w tym postępowaniu.

Strona 1/2