Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. W. na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w B. w sprawie wydania decyzji przyznającej zasiłek dla bezrobotnego postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. przyznać adwokat W.M. - K. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. A, kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącemu M.W. i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokat W. M. - K. z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
M. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w B. w przedmiocie bezczynności w sprawie wydania decyzji przyznającej zasiłek dla bezrobotnego.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 23 maja 2011 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez wykazanie wyczerpania trybu z art. 37 § 1 Kpa, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem z dnia 3 czerwca 2011 r. skarżący oświadczył, że Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy w B. uporczywie nie stosuje się do zaleceń Wojewody Ł. Na potwierdzenie powyższego twierdzenia skarżący przedstawił kserokopię dwóch decyzji Wojewody Ł.z dnia [...]. W piśmie tym skarżący nie wykazał wyczerpania trybu z art. 37 § 1 Kpa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1- 4 (skarg na decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż w/w akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa).
Dopuszczalność skargi na bezczynność organu administracji publicznej występuje zatem wówczas, gdy organ zwleka z wydaniem decyzji, postanowienia albo innego aktu lub dokonaniem czynności dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a sprawa ma charakter sprawy z zakresu administracji publicznej.
Stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2 art. 52 p.p.s.a.).
Natomiast w myśl przepisu art. 37 § 1 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) - dalej Kpa., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Z treści powyższych przepisów wynika zatem, że przesłanka dopuszczalności postępowania sądowoadministracyjnego w odniesieniu do skarg na bezczynność sprowadza się do tego, iż skarżący obowiązany jest, przed wniesieniem skargi, do wyczerpania środków prawnych przewidzianych w art. 37 § 1 Kpa., tzn. winien wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.
W niniejszej sprawie, pomimo wezwania skarżący nie wykazał, iż wyczerpał tryb, o którym mowa w art. 37 § 1 Kpa.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a.
orzekł jak w sentencji.
O kosztach pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 250 p.p.s.a.