Dnia 5 października 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2011 roku sprawy ze skargi J. G. na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w G. w przedmiocie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
W dniu 14 kwietnia 2011 roku (data wpływu skargi do organu) J. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w G. w przyznania pomocy mieszkaniowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W odpowiedzi na skargę z dnia 6 maja 2011 roku Dyrektor Zakładu Karnego w G. wniósł o odrzucenie skargi.
W dniu 21 września 2011 roku do akt niniejszej sprawy wpłynęła decyzja Dyrektora Zakładu Karnego w G. z dnia [...], znak [...] wydana w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm), [zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a.] o przyznaniu skarżącemu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w kwocie 47.737,50 zł i nakazująca wypłacić powyższą kwotę w dwóch ratach. Na postawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Dyrektor Zakładu Karnego w G. wniósł o umorzenie postępowania sądowego.
Zarządzeniem z dnia 23 września 2011 roku sędzia sprawozdawca wezwał skarżącego do wypowiedzenia się w terminie 3 dni, czy wobec wydania przez Dyrektora Zakładu Karnego w G. decyzji z dnia [...], znak [...] popiera wniesioną skargę, czy też ją cofa i wnosi o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego.
W piśmie procesowym z dnia 27 września 2011 roku, stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu skarżący oświadczył, że cofa wniesioną skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej powoływana jako p.p.s.a.) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie to stało się bezprzedmiotowe.
Jedną z przyczyn bezprzedmiotowości wspomnianej w przywołanym przepisie stanowi sytuacja, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organ wyda akt, co do którego, według skargi, pozostawał w bezczynności (tak m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08, LEX nr 463487 i B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka -Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 353).
Taka sytuacja wystąpiła w rozpatrywanej sprawie, ponieważ organ podjął czynność, której domagała się strona w skardze, tj. rozpoznał wniosek z dnia 6 grudnia 2010 roku, decyzją z dnia [...], znak [...] czyniąc tym samym zadość żądaniu skarżącego. Ustała zatem zarzucana przez niego bezczynność, stanowiąca przedmiot skargi, która wszczęła niniejsze postępowanie sądowe. W konsekwencji nie wchodzi już w rachubę rozpoznanie skargi przez Sąd i zastosowanie środka przewidzianego w art. 149 p.p.s.a., stanowiącym, że w razie uwzględnienia skargi na bezczynność Sąd zobowiązuje organ w szczególności do wydania aktu w określonym terminie. W piśmiennictwie aprobatę dla omawianego poglądu wyrażają m.in. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, Wydanie 3, s. 437,). Zdaniem tych autorów bezprzedmiotowość postępowania ze skargi na bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy żądanie strony objęte tą skargą zostało uwzględnione przez organ po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego. W takim stanie faktycznym Sąd obowiązany jest wydać postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Na marginesie prowadzonych rozważań należy jedynie podnieść, że celem wprowadzenia do systemu sądowej kontroli administracji skargi na bezczynność organu administracji było wyposażenie jednostki w środek prawny, którego zastosowanie skutecznie przymuszałoby organ do podjęcia żądanego działania (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08).
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w związku z art. 54 § 3 p.p.s.a. umorzył postępowanie sądowoadministracyjne.
ds