Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman Sędzia WSA Marzanna Sałuda po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi R. S. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w S. w przedmiocie wydania zaświadczenia postanawia: odrzucić skargę.
R. S. (dalej określany jako skarżący), przebywający w Areszcie Śledczym w S., pismem z 8 czerwca 2020 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Dyrektora Aresztu w S. co do nierozpoznania jego wniosku z 28 maja 2020 r. o wydanie zaświadczenia potwierdzającego składanie przez niego próśb o umożliwienie wykonania kserokopii dokumentów, sposobu rozpatrzenia prośby i daty poinformowania go o decyzji Dyrektora, jako organu właściwego do jego wydania. W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że kopie dokumentów są mu niezbędne do złożenia ich do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu do określonych spraw. Wniosek złożył do administracji Aresztu Śledczego, a następnego dnia wychowawca oddziału [...] poinformował go o odmowie wydania zaświadczenia przez Dyrektora. W ocenie skarżącego, zgodnie z art. 217 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej w skrócie "K.p.a."), działający jako organ Dyrektor Aresztu Śledczego w S. winien wydać zaświadczenie nie później, niż w terminie 7 dni. Odmowa wydania zaświadczenia ma formę postanowienia (art. 219 K.p.a.). Dyrektor nie wydał stosownego zaświadczenia, ani nie wydał w/w postanowienia, co oznacza, że pozostaje w bezczynności. Skarżący z tej przyczyny wniósł o nałożenie na organ grzywny w maksymalnej wysokości, zwolnienie go z obowiązku uiszczania kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika.
Dyrektor Aresztu Śledczego w S. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Stwierdził, iż w tej sprawie nie znajduje zastosowania art. 217 § 2 K.p.a., a dodatkowo skarżący nie wskazał przepisu prawa, który obligowałby organ do wydania wnioskowanego przez skarżącego zaświadczenia. Nie wykazał też interesu prawnego do żądania zaświadczenia o wskazanej treści.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z 28 października 2020 r. sygn. akt III SAB/Gl 145/20 odrzucił skargę skarżącego na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w S. w przedmiocie wydania zaświadczenia. Uznał bowiem że sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych. Podkreślił, że w świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 r. Nr 90, poz. 557 ze zm., dalej w skrócie "K.k.w."), wykonywanie orzeczeń w postępowaniu karnym, w postępowaniu o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe i w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności odbywa się, co do zasady, według przepisów tej ustawy. Zgodnie z art. 6 § 2 K.k.w., skazany może składać wnioski, skargi i prośby do organów wykonujących orzeczenie. Prawo skazanego do składania wniosków, skarg i próśb jest także przewidziane w art. 102 pkt 10 K.k.w., zgodnie z którym skazany ma prawo w szczególności do składania wniosków, skarg i próśb organowi właściwemu do ich rozpatrzenia oraz przedstawiania ich, w nieobecności innych osób, administracji zakładu karnego, kierownikom jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, sędziemu penitencjarnemu, prokuratorowi i Rzecznikowi Praw Obywatelskich. Uszczegółowienie zasad składania oraz załatwiana skarg i wniosków nastąpiło w w/w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych. Ten akt normatywny wskazuje organy właściwe w tych sprawach, terminy załatwienia skarg i określa szereg czynności trybu postępowania, jak i organy sprawujące nadzór nad jednostką, do której skierowano skargę.