Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Apollo po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D.J. na bezczynność Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Ż. w przedmiocie skargi na bezczynność organu w kwestii ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej. postanawia: odrzucić skargę.
W dniu [...] wpłynęła do Starostwa Powiatowego w Ż. skarga D.J. na bezczynność Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Ż. W skardze tej D.J. podniosła zarzut, że organ ten nie podjął żadnych działań po wydaniu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzji z dnia [...], nr [...]. Decyzją tą organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał mu sprawę do ponownego merytorycznego rozpoznania.
Skarżąca stwierdziła, że po otrzymaniu wyroku tutejszego Sądu Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wymienioną wyżej decyzją skierowało sprawę do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Ż. do ponownego rozpatrzenia. Skarżąca stwierdziła, że "pomimo licznych upomnień do dzisiejszego dnia nie otrzymuje załatwienia sprawy i odpowiedzi na decyzję SKO"
Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Ż. w odpowiedzi na skargę wniosło o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zmianami) - zwanej dalej P.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie (art. 3 § 1 p.p.s.a). Kontrola ta obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów administracji publicznej na enumeratywnie wymienione w art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. rozstrzygnięcia i czynności organów administracji publicznej. Zatem kontrolą objęto również kwestie niewydania przez organ decyzji administracyjnej w sprawie, która taką decyzją winna się zakończyć (art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a.).
Zgodnie z art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Stosownie do art. 52 § 2 P.p.s.a., przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
Jednocześnie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 - 6 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeśli stwierdzi jedną z wymienionych w tym przepisie przesłanek. Jednocześnie, zgodnie z art. 58 § 3 P.p.s.a postanowienie o odrzuceniu skargi może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W przypadku skargi na bezczynność organu administracyjnego, wyczerpanie środków służących stronie ma miejsce wtedy, gdy złoży ona przewidziane w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity w Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zmianami) - zwany dalej w skrócie k.p.a. - zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, skierowane do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skarga D.J. podlega odrzuceniu z uwagi na jej niedopuszczalność.
Z akt administracyjnych sprawy nie wynika, aby skarżąca złożyła zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Organem wyższego stopnia w stosunku do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Ż. jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B.
W przypadku skargi na bezczynność organu przedmiotem kontroli sadowej nie jest określony akt lub czynność organu administracji publicznej, lecz ich brak - brak, w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działalnie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Wniesienie skargi na tzw. milczenie władzy jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie obowiązku, choćby organ mylni sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania danego aktu.
W przedmiotowej sprawie, D.J. nie wyczerpała jednak przysługującego jej środka prawnego w postaci zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, unormowanego w art. 37 k.p.a.
Środek ten jest instrumentem służącym do zwalczania bezczynności organu, stanowi on swego rodzaju ponaglenie organów administracji publicznej. Dopiero nieskuteczność takiego ponaglenia daje stronie prawo wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu, który pozostaje w bezczynności.
W tym stanie rzeczy, należy stwierdzić, że skarżąca uchybiła wymogowi określonemu w art. 52 § 1 i § 2 P.p.s.a., co czyni jej skargę przedwczesną, a tym samym niedopuszczalną w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a..
Dlatego na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.