Sprawa ze skargi na bezczynność Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Z. w przedmiocie skargi na bezczynność organu w kwestii ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Jolanta Skowronek po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D.J. na bezczynność Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Z. w przedmiocie skargi na bezczynność organu w kwestii ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu postanawia: ustanowić dla strony skarżącej adwokata z urzędu.

Uzasadnienie

W treści wniesionej do tut. Sądu skargi kasacyjnej działający w imieniu strony skarżącej kurator sądowy T.G. domagał się ustanowienia w sprawie fachowego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata z urzędu.

Wniosek ten - zgodnie z wezwaniem referendarza z dnia 13 kwietnia 2010 r. - powtórzono następnie na urzędowym formularzu (druk PPF), gdzie jako zakres wniosku podano również zwolnienie strony skarżącej od kosztów sądowych (vide: rubryka nr 4).

W uzasadnieniu powyższego wskazano, iż skarżąca nadal przebywa w Domu Pomocy Społecznej w Z. (vide: zaświadczenie z dnia 23 września 2009 r.), a jej miesięczne dochody z tytułu pobieranej emerytury wynoszą jedynie 174,84 zł (vide: przekazy pocztowe z okresu ostatnich pięciu miesięcy). Kwota ta nie wystarcza nie tylko na życie ale i na leki, jako że jest osobą starszą i schorowaną, wymagającą pomocy osób trzecich.

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności zważono, co następuje.

Stosownie do treści art. 245 § 1 w zw. z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) strona może ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.

Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 ustawy). Przysługuje ono osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania

(art. 246 § 1 pkt 1 ustawy).

Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje w myśl art. 245 § 3 ustawy zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego z urzędu. Przyznaje się je takim osobom, które wykażą, że nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy).

W tym miejscu zauważyć jednak należy, iż zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Ponieważ takim zwolnieniem z mocy samej ustawy objęta jest skarżąca wobec powyższego złożony na urzędowym formularzu wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jako bezprzedmiotowy nie podlegał rozpoznaniu.

W odniesieniu natomiast do pozostałej części wniosku, tj. ustanowienia w sprawie fachowego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata z urzędu na uwagę zasługuje przede wszystkim art. 262 ustawy, w świetle którego do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych mają odpowiednie zastosowanie przepisy o przyznaniu prawa pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego (...).

Stosując zatem przywołaną wyżej regulację prawną do realiów rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przewidziana w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy przesłanka przyznania prawa pomocy została spełniona.

Analiza stanu rodzinnego i majątkowego wnioskodawcy dokonana w oparciu o podniesione okoliczności oraz załączone do akt kserokopie dokumentów prowadzi do wniosku, iż D.J. rzeczywiście nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia fachowego pełnomocnika w osobie adwokata. Jest bowiem osobą niepełnosprawną (vide: orzeczenie o przyznaniu I grupy inwalidzkiej), niezdolną do samodzielnej egzystencji (vide: zaświadczenie Sądu Rejonowego w Z. z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt [...]), a stan jej zdrowia wymaga ponoszenia znacznych wydatków na leczenie (vide: zawarte w aktach administracyjnych dokumenty źródłowe). Ponadto ciążą na niej zaległości w płatnościach za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w Z., które przekraczają jej możliwości finansowe, albowiem miesięczny dochód skarżącej z tytułu pobieranej emerytury wynosi po potrąceniach dokonywanych przez organy egzekucyjne jedynie 174,84 zł (vide: przekazy pocztowe z okresu ostatnich pięciu miesięcy).

Stąd działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w zw. z art. 258 § 3, art. 239 pkt 1 lit. a) oraz art. 262, a także art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono orzec jak w sentencji.

Strona 1/1