Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r., na posiedzeniu niejawnym, w sprawie ze skargi T. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., z dnia [...] listopada 2017 r. Nr [...], w przedmiocie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców, wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: I. odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji; II. odrzucić wniosek o uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.
Pismem z dnia 21 grudnia 2017 r. skarżący - reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - wniósł skargę na opisaną w osnowie niniejszego postanowienia decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności, wskazując jedynie, że z każdym dniem orzeczonego zakazu skarżący ponosi realne koszty i straty nie mogąc prowadzić w tym czasie dochodowej działalności stanowiącej źródło jego utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W nawiązaniu do wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji należy podnieść, że w ocenie Sądu nie zasługuje on na uwzględnienie.
Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący bardzo lakonicznie uzasadnił wniosek, podnosząc jedynie, że z każdym dniem orzeczonego zakazu ponosi realne koszty i straty nie mogąc prowadzić w tym czasie dochodowej działalności stanowiącej źródło jego utrzymania. Skarżący nie przedstawił jednak dowodów i nie udokumentował w żaden sposób swojej aktualnej sytuacji majątkowej i rodzinnej oraz ewentualnego wpływu na nią wykonania zaskarżonej decyzji, co mogłoby umożliwić określenie prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń określonych w art. 63 § 1 p.p.s.a.