Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności na zalesienie gruntów rolnych postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w części dotyczącej zwolnienia z wpisu sądowego od skargi w zakresie przekraczającym kwotę 100 zł (sto złotych); 2. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Skarżący wraz ze skargą na ww. oznaczoną decyzję złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych wskazując w uzasadnieniu, że gospodarstwo domowe prowadzi z konkubiną i dwuletnią córką, w sierpniu 2008 r. opuścił zakład karny, a jedynym jego dochodem jest dopłata z Unii Europejskiej (rocznie ok. 2.000 zł), którą otrzymuje na grunty rolnego o pow. 2, 53 ha.
W piśmie z dnia 28 stycznia 2009 r. skarżący oświadczył, że koszty związane z prowadzonym gospodarstwem rolnym pokrywa jego babcia, a czyni to w zamian za sprawowaną nad nią opiekę. Dodał, że byłby w stanie uiścić wpis w wysokości 100 zł. Poinformował, że przedmiotowe działki gruntu zbył na rzec siostry, od której nie otrzymał dotychczas z tego tytułu żadnych środków finansowych.
Prawo pomocy w zakresie częściowym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)).
Podniesione przez skarżącego w toku postępowania okoliczności wskazują na zasadność uwzględnienia wniosku w części. Konieczność partycypowania przez skarżącego w kosztach sądowych (choćby w niewielkim zakresie) znajduje uzasadnienie w posiadanej przez niego sytuacji materialnej, w szczególności, iż sam wnioskodawca przyznał, iż jest w stanie uiścić wpis sądowy w wysokości 100 zł. Istotne znaczenie na również fakt, iż na obecnym etapie skarżący nie jest zobowiązany do poniesienia żadnych innych kosztów poza wpisem od skargi.
Przyznanie prawa pomocy to w istocie "kredytowanie" kosztów postępowania z budżetu Państwa (czyli jest to dodatkowe obciążenie innych obywateli) i dlatego winno być udzielane wyjątkowo. W przypadku ubogiego społeczeństwa, jakim jest społeczeństwo polskie, prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom samotnym, nie posiadającym dochodu i majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Do oceny możliwości uiszczenia przez skarżącego kosztów postępowania nie jest istotne źródło, z którego czerpie ona środki na koszty swego utrzymania (może to być m.in. wsparcie finansowe najbliższej rodziny czy pożyczka od osób trzecich), w szczególności, jeśli weźmie się pod uwagę, że uzyskuje on wsparcie finansowe ze strony swojej babci która ze swojego świadczenia emerytalnego opłaca prawie wszystkie wydatki związane z utrzymaniem skarżącego. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 u.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.