Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie , Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sobocha, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. sp. z o.o. z siedzibą w W. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2018 r. odrzucił skargę B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2017 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Skarżąca w dniu 19 kwietnia 2018 r. (data nadania) złożyła wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wyjaśniła, że niedotrzymanie tego terminu było spowodowane urlopem Prezesa Zarządu - M.K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, zwana dalej "P.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednym z warunków przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 1 i § 4 P.p.s.a.). We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.).
Z brzmienia cytowanych wyżej przepisów wynika, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w nich przesłanki zostaną spełnione łącznie, tj. wniesienie wniosku w ciągu siedmiu dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej dochowanie terminu, dopełnienie (wraz z wnioskiem) czynności, dla której był ustanowiony termin oraz brak winy w uchybieniu terminu. Przywrócenie terminu uzależnione jest od przesłanki uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Przy czym uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 20 października 2004 r., sygn. akt IV SA/Gl 647/04, publ. cbosa). Zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.