Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Lucyna Kaligowska po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych postanawia 1) zwolnić skarżącego od wpisu od skargi w kwocie 500 zł; 2) odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie
Skarżący P.P. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych, powołując się na takie okoliczności jak: wiek, zły stan zdrowia, koszty leczenia, utrzymywanie się wyłącznie z emerytury wynoszącej nieco ponad [...] zł, toczące się liczne egzekucje, z których część została umorzona z uwagi na bezskuteczność, zadłużenie sięgające ponad [...] milionów zł. Do majątku zaliczył zabudowaną nieruchomość obciążoną hipotecznie. Wśród wydatków wymienił koszty leczenia (150 zł), telefon (30 zł), paliwo (200 zł) i pozostałe (żywność, ubrania, środki czystości, kosmetyki). Skarżący przedstawił odcinek przekazu pocztowego, kartę z leczenia szpitalnego, postanowienie o umorzeniu egzekucji, wydruk z księgi wieczystej.
W wykonaniu wezwania referendarza sądowego Skarżący wyjaśnił, że od 2011 r. nie prowadzi działalności gospodarczej. Powtórzył, że prowadzona jest przeciwko niemu egzekucja w wielu sprawach. Wskazał, że przebywa w domu prowadzonym przez instytucję kościelną, w związku z czym nie ponosi wydatków typu energia elektryczna, gaz, woda. Nie posiada środków na rachunkach bankowych. Dodał, że z rachunków tych nie korzysta od wielu już lat. Nie jest możliwe ich zamknięcie, gdyż widnieją na nich zaległości. Pomoc prawna świadczona jest przez pełnomocnika na zasadach pro bono. Skarżący przesłał kopie paragonów, potwierdzenia wypłaty.
Uwzględniając powyższe zważono, co następuje:
Skarżący ubiega się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie. Dla pozytywnego w tej kwestii rozstrzygnięcia konieczne jest spełnienie przesłanki, o jakiej mowa w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: "P.p.s.a."). Zgodnie z tym przepisem Sąd przyznaje prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny.
Oceniając wniosek Skarżącego z punktu widzenia powyższej przesłanki referendarz sądowy uznał, że częściowo zasługuje on na uwzględnienie.
Z nadesłanych materiałów wynika bowiem, że Skarżący utrzymuje się z emerytury wynoszącej aktualnie nieco ponad [...] zł. Z kwoty tej pokrywa bieżące wydatki, na które składają się koszty leczenia (150 zł), opłata za telefon (30 zł), paliwo (200 zł). Pozostałą kwotę przeznacza na żywność, ubrania, środki czystości, kosmetyki. W toku prowadzonej wobec Skarżącego egzekucji ustalono nadto, że nie posiada on zarejestrowanych na siebie pojazdów, na rachunkach bankowych brak jest środków, Skarżący nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest nigdzie zatrudniony, posiada zadłużenie.
Uwzględniając powyższe, a przede wszystkim fakt, iż pobierana emerytura nie stanowi kwoty, z której Skarżący mógłby wygospodarować w krótkim czasie (7 dni) 500 zł celem opłacenia skargi, referendarz sądowy uznał, że zasadne jest zwolnienie go z tego obowiązku. Jednocześnie referendarz sądowy za przedwczesne uznał zwalnianie go z innych jeszcze opłat sądowych, które ewentualnie mogą pojawić się na dalszych etapach postępowania. Skarżący nie jest bowiem pozbawiony jakichkolwiek środków finansowych, a nadto nie ponosi innych niż wskazane wyżej wydatków. Jak sam wyjaśnił przebywa w domu prowadzonym przez instytucję kościelną, w związku z czym nie ponosi takich kosztów utrzymania jak: energia elektryczna, gaz, woda.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. oraz art. 258 § 2 pkt 7 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.