Referendarz sądowy Lucyna Kaligowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata J. K. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 732 zł (siedemset trzydzieści dwa złote), w tym: tytułem opłaty kwotę 600 zł (sześćset złotych) oraz tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 132 zł (sto trzydzieści dwa złote)
Wyrokiem z 9 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Skarżącej J. P. na wskazaną w sentencji decyzję. Skargę kasacyjną od tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił postanowieniem z 17 grudnia 2008 r.
Postanowieniem z 11 stycznia 2010 r. referendarz sądowy przyznał Skarżącej prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
Pismem z 8 kwietnia 2010 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. poinformowała adwokata J. K., iż wyznaczyła ją pełnomocnikiem z urzędu dla wyżej wymienionej.
Pismem z 18 maja 2010 r. pełnomocnik sporządziła opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wspomnianym wyżej postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego. Opinię tę - jak wynika z rozdzielnika - przesłała także Skarżącej. Wniosła o zasądzenie kosztów pomocy prawnej, zaznaczając, że kosztów tych Skarżąca w żadnej części nie uiściła.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat (...) otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.), dalej: "rozporządzenie z dnia 28 września 2002 r.".
Stawki minimalne za czynności adwokackie w postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa § 18 tego rozporządzenia. Przepis ten nie reguluje jednak wysokości stawki minimalnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego. W § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. mowa jest jedynie o sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Tymczasem skargi o wznowienie postępowania nie można utożsamiać ze skargą kasacyjną. Skarga o wznowienie nie jest bowiem - w przeciwieństwie do skargi kasacyjnej - środkiem odwoławczym. Brak w rozporządzeniu z dnia 28 września 2002 r. wyraźnej regulacji nie oznacza - w ocenie referendarza sądowego - że nie istnieją podstawy do przyznania wynagrodzenia pełnomocnikowi ustanowionemu w niniejszej sprawie. Podstawę taką da się bowiem wywieść z ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przepis art. 276 (ab initio) tej ustawy stanowi mianowicie, że do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Oznacza to, że przy zasądzaniu wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego, za podstawę jego obliczenia należy przyjąć wysokość stawek minimalnych obowiązujących w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji (por. postanowienie WSA w Lublinie z 4 marca 2010 r., III SO/Lu 8/07).
W niniejszej sprawie stawka ta wynosi 600 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z § 6 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.). Przedmiotem zaskarżenia jest tu bowiem należność pieniężna, gdyż zaskarżonymi do Sądu decyzjami odmówiono Skarżącej zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2.000 zł.
Zaznaczyć jednocześnie należy, że w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W tym stanie rzeczy, uwzględniając powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.