Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych
Sentencja

Starszy Referendarz Sądowy Marcin Piłaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 29/01/2018 r po rozpoznaniu wniosku L. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...]/08/2017 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych p o s t a n a w i a odmówić Skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie

Uzasadnienie

1) Zgodnie z art. 245 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej u.p.p.s.a, przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, o który wnioskuje strona - tj. zwolnienia od kosztów sądowych - następuje wtedy, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a.). Zasadą przyjętą przez ustawodawcę w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest odpłatność za wnoszone do sądów środki prawne. Okoliczności uzasadniające potrzebę przyznania stronie prawa pomocy powinna wykazać - strona.

2) Skarżący L. W. pismem z 27/12/2017 r. i następnie wnioskiem zawartym na formularzu PPF (data 22/1/ 2018 r), zwrócił się przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Powołał się na złą sytuację materialną. Wskazał, że posiada dwie córki na utrzymaniu, nie osiąga dochodu netto, rachunek bankowy (445 zł) został zajęty w czasie postępowania egzekucyjnego, posiada [...] 2,5 l (wartość ok 10 tys zł) oraz [...] udziałów w sp. z o.o. o wartości 2500,- zł.

Wykonując wezwanie z 29/12/2017 r. poinformował o tym, że w 2016 i 2017 r. nie uzyskał żadnego dochodu, zatem nie może przedstawić zestawienia dochodów. Utrzymuje się dzięki pomocy rodziny w postaci "drobnych kwot, niezbędnych wydatków oraz żywności". Koszt obsługi prawnej ponoszony jest przez rodzinę. Nadto przedstawił skalę zobowiązań wobec organów podatkowych i - w konsekwencji - wobec banku (pkt 8 pisma z 22/1/2018 r.) oraz zadeklarował całkowitą niezdolność do ponoszenia kosztów postępowania.

3) Jedyny wymagany na obecnym etapie koszt sądowy, to wpis od skargi w kwocie 1,5 tys zł w badanej przez urzędnika sądowego sprawie. Do tego zakresu prawa pomocy, tj kosztów wymagalnych, referendarz sądowy ograniczył rozpoznanie wniosku: sytuacja życiowa Strony Skarżącej może bowiem zmieniać się. Spór dotyczy prawa Skarżącego do skorzystania z ulgi "meldunkowej".

Referendarz sądowy, na tym etapie postępowania, daje wiarę twierdzeniom Strony o subiektywnym przekonaniu o jej nienajlepszej sytuacji życiowej, jednakże bez złożenia dokumentów wymienionych w doręczonych Skarżącemu wezwaniach, czyli bez konkretnych wartości liczbowych i "ekonomicznych" nie może - z korzyścią dla Strony - ocenić jej, gołosłownych, oświadczeń. Wątpliwości budzi w szczególności niemożność wygospodarowania kwoty niespełna 1,5 tys tytułem wymagalnych kosztów sądowych w sytuacji, kiedy Skarżący, z jednej strony deklaruje ponoszenie kosztów utrzymania dwóch córek, zaś z drugiej strony nie udziela informacji ani o uzyskiwanych świadczeniach alimentacyjnych (względnie przyczynach nieuzyskiwania ich), ani szczegółowych informacji, zgodnie z wytycznymi z pkt 7 wezwania, o środkach bieżącego utrzymania. Być może rozstrzygnięcie, w jakimś zakresie byłoby inne, gdyby Skarżący zdecydował się wyjawić szczegóły dotyczące finansowania osoby, której zdecydował się powierzyć działanie w jego imieniu.

Nieistotne niemal dla wyniku sprawy jest to, że Skarżący nie wykazał, by niemożliwe było gospodarowanie posiadanym przez niego majątkiem ruchomym (samochodem, udziałami w spółce), o wartości znacznie przekraczającej wysokość wymaganych kosztów sądowych w sprawie.

4) Dlatego, na podstawie art. 243 § 1, art. 245 § 1, § 3, art. 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a., należy zadecydować jak w sentencji.

Strona 1/1