Obecnie, spółka w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą i mimo, że aktualnie obroty spółki e zmalały (z zestawienia obrotów i sald za okres od 1 stycznia do 31 października 2016 r. wynika, że za ten okres obroty te wyniosły 13.232.981,76 zł, przy czym saldo początkowe wynosiło 12.497.213,22 zł), nie zmienia to faktu, że skarżąca pozostaje w dalszym ciągu w obrocie gospodarczym. W orzecznictwie zwraca się uwagę na fakt, że przedsiębiorstwo, które nie wykazało, że utraciło płynność finansową i nadal funkcjonuje w obrocie gospodarczym, nawet pomimo trudności finansowych powinno partycypować w kosztach postępowania sądowego (por. postanowienie NSA z 1 kwietnia 2008 r. I OZ 208/08). Skoro, jeszcze za 2015 r., spółka osiągnęła znaczące przychody, to jest kwestią wyboru, czy przeznaczy uzyskane środki na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy na pokrycie kosztów sądowych. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że nakładom na działalność gospodarczą nie można przypisać pierwszeństwa przez kosztami sądowymi.
Ponadto, jak wynika z akt sprawy, przedmiotem sporu toczącego się przed organami podatkowymi w zakresie "rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania" jest m.in. wystawianie przez spółkę faktur, które nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych (tzw. "pustych faktur") oraz odliczanie podatku naliczonego na podstawie takich faktur. W orzecznictwie kładzie się nacisk na to, że każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą powinien przewidzieć konieczność ponoszenia kosztów spraw sądowych związanych z prowadzoną działalnością i mieć wygospodarowane na ten cel środki finansowe (postanowienia NSA z 28 marca 2014 r., I OZ 232/14, z 17 grudnia 2014 r., I FZ 459/14). Uwaga ta ma wymiar "kwalifikowany", jeżeli spółka prowadzi "ryzykowną" działalność gospodarczą, a z całą pewnością wymóg "ostrożności" obowiązuje od daty wszczęcia postępowań podatkowych. Jeśli spółka nie przewiduje konieczności sporów sądowych, to skutki takiego działania obciążają przedsiębiorcę (postanowienie NSA z 18 stycznia 2008 r. I OZ 809/07).
Najistotniejsze jest jednak to, że osoba prawna wnosząc o przyznanie prawa pomocy obowiązana jest wykazać nie tylko, że nie ma środków na poniesienie tych kosztów, ale także, że nie ma ich, pomimo iż podjęła wszelkie niezbędne działania, aby zdobyć fundusze na pokrycie wydatków (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, Warszawa 2010 r., str. 568, postanowienie NSA z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. akt I FZ 171/14). Zauważyć bowiem należy, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ubiegająca się o prawo pomocy, może pokryć koszty postępowania przez żądanie dopłat od wspólników (por. postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. akt II FZ 796/11). W powyższym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na możliwość pozyskania przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością środków finansowych w szczególny sposób, jakim jest zobowiązanie wspólników do dopłat. Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.) umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału. Jak podkreśla się w doktrynie, dopłaty mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych (por. Kidyba A., Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-3000 K.s.h., wyd. VII). Z uwagi na fakt, że dopłata jest formą wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz spółki, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że może być ona wykorzystana także na pokrycie kosztów sądowych w sprawach prowadzonych przez spółkę. Powyższe stanowisko zostało zaaprobowane przez orzecznictwo sądowoadministracyjne (por. postanowienie NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GZ 123/12, z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FZ 228/05, z dnia 10 marca 2015 r. sygn. akt II FZ 84/15, postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 4 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1072/14, postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1062/14).
W niniejszej sprawie spółka deklaruje wprawdzie możliwość uiszczenia wpisu sądowego na poziomie 10.000 zł, jednakże w ocenie referendarza sądowego, mając na uwadze, że jedynym wspólnikiem skarżącej jest spółka akcyjna oraz, że w latach poprzednich skarżąca uzyskiwała znaczące przychody, a za 2014 r. - zysk w wysokości 1.765.941,73 zł, z którego prawdopodobnie wypłacona została odpowiednio duża dywidenda dla wspólnika, uwzględnienie powyższego wniosku nie jest zasadne.
Mając na względzie całość powyższej argumentacji, na podstawie przepisów art. 246 § 2 pkt 2 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.