Starszy Referendarz Sądowy Marcin Piłaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 22.12.2015 r. po rozpoznaniu wniosku M. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] /9/2015 r Nr [...] w przedmiocie odmowa umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a przyznać stronie prawo pomocy we wnioskowanym zakresie
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej u.p.p.s.a, stronie może być przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym albo zwolnienie od kosztów sądowych lub ustanowienie pełnomocnika (art. 245 § 3 u.p.p.s.a.). Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, o który wnioskuje strona - tj. zwolnienia od kosztów sądowych - następuje wtedy, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje natomiast zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego i następuje wtedy, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 245 § 2 u.p.p.s.a.). Zasadą przyjętą przez ustawodawcę w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest odpłatność za wnoszone do sądów środki prawne.
Wnioskiem złożonym na urzędowym formularzu (PPF) M.B. (zwana dalej "Skarżącą") wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że obecnie jedynym źródłem utrzymania rodziny jest świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 1200 zł przyznane w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną córką. Córka Skarżącej uzyskuje rentę w kwocie 643 zł i zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Łączna kwota dochodów to 1996,02 zł. Skarżąca oświadczyła, że uzyskiwane dochody w całości przeznaczane są na wydatki życia codziennego, lekarstwa i rehabilitację córki.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z córką i nie posiada majątku. Córka Skarżącej posiada mieszkanie o powierzchni 87,27 m².
Na wezwanie referendarza sądowego o przedłożenie dodatkowych dokumentów i oświadczeń, skarżąca, także w wykonaniu wezwania referendarza sądowego, przedłożyła orzeczenie o stopniu niepełnosprawności córki, decyzje przyznające świadczenia pielęgnacyjne, pomoc finansową oraz zasiłek pielęgnacyjny, umowę majątkową małżeńską, decyzję przyznającą rentę socjalną córce skarżącej, zeznania podatkowe, paragony na zakup leków oraz dowody wpłat do urzędu skarbowego.
Ocena sprawy dokonana przez referendarza sądowego nie może różnić się od oceny, podjętej na podstawie nadsyłanych przez stronę dokumentów (acta martyrum) innych wniosków skarżącej o prawo pomocy, ponieważ sytuacja życiowa strony nie uległa zmianie w porównaniu z tą sytuacją, zbadaną prawomocnie już przez Sąd. W sprawie należało wziąć pod uwagę, że skarżąca bywała zwalniana od kosztów sądowych (por post z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 847/14 i n).
Referendarzowi sądowemu nie wydaje się, by z kwoty niespełna 2 tys. zł brutto uzyskiwanych miesięcznie, z której zaspokajane są potrzeby dwóch osób, skarżąca była w stanie wygospodarować środki - i to bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego - na potrzeby postepowania sądowego, w szczególności na potrzeby kosztów wpisu od skargi w wysokości 500 zł. Referendarz sądowy ma na względzie zwiększone potrzeby życiowe strony, co jest następstwem sprawowania przez nią opieki na córką, w stosunku do której organy administracji orzekły - w przewidzianym do tego trybie - o niepełnosprawności w stopniu znacznym. Już sam fakt przyznania renty socjalnej, we wskazanej wysokości, córce (renta socjalna przysługuje wyłącznie osobie, która osiągnęła pełnoletność i która jest całkowicie niezdolna do pracy - por informacje na stronie http://www.zus.pl/default.asp?p=4&id=406) świadczy o ograniczonych możliwościach zaspokajania z tej renty potrzeb życiowych: 619 zł w sytuacji osoby całkowicie niezdolnej do pracy nie jest kwotą "zbytkowną". Podobnie dopuszczalność zaspokajania kosztów postępowania sądowego z uzyskiwanego świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 1200 zł wydaje się niezgodne z celem, na który świadczenie zostało przyznane: także z tego powodu referendarz sądowy nie rozważa możliwości poczynienia wydatku w kwocie 500 zł na poczet wpisu od skargi z kwoty świadczenia pielęgnacyjnego.
Dlatego, na podstawie przepisów art. 243 § 1, art. 245, art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., należy postanowić jak w sentencji.