Wniosek w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych za luty 2008 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Anna Wesołowska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku E. K. o wyłączenie składu orzekającego w osobach: Sędziego WSA (del.) Marek Kraus Sędziego WSA Barbara Kołodziejczak - Osetek Sędziego WSA Dariusz Kurkiewicz w sprawie ze skargi E. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia wpłaty z dnia 9 lipca 2013 r. na poczet zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych za luty 2008 r. postanawia: oddalić wniosek

Uzasadnienie

Na rozprawie w dniu 18 marca 2014 r., w sprawie ze skargi E. K., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r., w przedmiocie zaliczenia wpłaty z dnia 9 lipca 2013 r. na poczet zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych za luty 2008 r., pełnomocnik Skarżącej wniósł do protokołu rozprawy wniosek o wyłączenie od orzekania składu Sądu orzekającego w dniu rozpoznania sprawy.

Wniosek uzasadnił niedopuszczalną kolejnością rozpatrywania spraw tzn. że pierwsza rozpatrywana była w tamtym dniu sprawa w przedmiocie zaliczenia wpłaty z dnia 9 lipca 2013 r. na poczet zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych za luty 2008 r., a następnie tj. w dniu 25 kwietnia 2014 r. sprawa o sygnaturze akt III SA/Wa 2922/13 w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek pełnomocnika Skarżącej o wyłączenie składu orzekającego w niniejszej sprawie nie może zostać uwzględniony.

Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez Sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy.

Zgodnie z art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej: "P.p.s.a.", sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach:

1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki;

2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia;

3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;

4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron;

5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą;

6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator;

6a) dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie;

7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.

Przepis art. 19 P.p.s.a. zaś zakreśla tzw. względne przesłanki wyłączenia. Wskazuje mianowicie, że niezależnie od przyczyn wyłączenia wymienionych w art. 18 P.p.s.a., sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do jego bezstronności w danej sprawie. Przepis art. 19 P.p.s.a., podobnie jak inne przepisy dotyczące wyłączenia sędziego, stanowi gwarancję procesową bezstronności sędziego i nie powinien być wykorzystywany do innych celów. Dlatego też stosowanie wykładni rozszerzającej przepisów tylko dla usunięcia pozorów braku bezstronności powinno być ostrożne, wyważone i racjonalne. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, podkreślić należy, iż z treści oświadczeń złożonych przez sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Sędziego WSA (del.) Marka Krausa, Sędziego WSA Barbary Kołodziejczak - Osetek i Sędziego WSA Dariusza Kurkiewicza w dniu 24 marca 2014 r. - wynika, iż nie zachodzą między nimi a Skarżącą, przesłanki przewidziane w art. 18 § 1 P.p.s.a., a także nie istnieją inne okoliczności, mogące dawać podstawę do podniesienia uzasadnionych zastrzeżeń, co do ich bezstronności przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy.

Odnosząc się zatem do wniosku pełnomocnika Skarżącej o wyłączenie sędziów, podnieść należy, że w świetle przywołanych wyżej przepisów nie mógł on odnieść skutku.

Nie może bowiem stanowić przesłanki wyłączenia Sędziego od udziału w sprawie samo subiektywne przeświadczenie pełnomocnika Skarżącej, o niedopuszczalnej kolejności rozpatrywania spraw. Wniosek o wyłączenie sędziego uzasadniają jedynie takie okoliczności, które obiektywnie mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności, takich zaś przyczyn nie ma w niniejszej sprawie.

Nie zachodzą również przyczyny opisane w art. 18 P.p.s.a. powodujące wyłączenie Sędziów z mocy ustawy.

Mając na względzie wskazane okoliczności faktyczne i prawne sprawy Sąd, działając na podstawie wskazanych wyżej przepisów i przy zastosowaniu art. 22 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1