Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. L. na decyzję Starosty Powiatu W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie karty pojazdu p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych).
Pismem z 1 września 2005r. K. L. złożył - do Starosty W. "wniosek o zwrot zawyżonej opłaty za kartę pojazdu", które zostało rozpoznane odmownie - przez "Starostwo Powiatu W." - pismem z [...] września 2005r.
W piśmie z 29 września 2005r., złożonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, K.L. potraktował pismo z dnia [...] września 2005r. Starostwa Powiatu W., jako decyzję w sprawie zwrotu zawyżonej opłaty za kartę pojazdu i wniósł o jej uchylenie.
Po rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu niejawnym Sąd stwierdził, co następuje:
Rozstrzygnięcie Starostwa Powiatu W. z dnia [...] września 2005r. zdaniem Sądu należało uznać za decyzję wydaną przez organ I-ej instancji.
Wprawdzie w przedmiotowym rozstrzygnięciu (pismo z dnia [...] września 2005r. nr [...]) brak jest niektórych składników decyzji, jednakże należy w tym miejscu zaznaczyć, że w wypadkach spornych należy przyjąć domniemanie działania w formie decyzji, m.in. z tego względu, że zwiększa sferę ochrony prawnej przyznanej obywatelom (por. wyrok SN z 28 listopada 1990 r. III ARN 30/90). Pismo Starostwa Powiatu W. z [...] września 2005r. ze względu na to, że posiada oznaczenie organu, adresata, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ należy zakwalifikować, mimo braku wyraźnego nazwania tego pisma przez organ, jako decyzję (por. wyrok NSA z 20 lipca 1981 r. SA 1163/81, wyrok z 22 września 1981 r. SA 791/81, z 16 lipca 1982 SA/Wr 220/82, z 8 lutego 1983 r. SA/Wr 559/82).
Powyższe uwagi oznaczają także to, że skarżący, został błędnie pouczony, na skutek czego wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie bez wyczerpania trybu instancyjnego, na decyzję wydaną w I instancji, czyli przedwcześnie. W przepisach ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) czy ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.), jak też w przepisach towarzyszących ustawodawca nie zawarł ani wyłączenia reguły dwuinstancyjności postępowania (art. 127 Ordynacji podatkowej i art. 78 Konstytycji RP), ani zastosowania zasad ogólnych właściwości i postępowania w sprawach pobierania opłat za wydanie karty pojazdu, lub też modyfikacji tych zasad.
Zważywszy na obowiązującą w polskiej procedurze administracyjnej zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie i udzielania niezbędnych informacji o przepisach pozostających w związku z postępowaniem (art. 121 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej i art. 8 kodeksu postępowania administracyjnego) oraz zasadę zgodnie, z którą błędne pouczenie co do prawa odwołania, czy skargi do Sądu Administracyjnego, która zastosowała się do tego pouczenia - nie może szkodzić stronie (art. 214 Ordynacji podatkowej i art. 112 kodeksu postępowania administracyjnego), skarżący może - skutecznie - skorzystać, przy składaniu odwołania, z instytucji przywrócenia terminu.
Wskazane uchybienia w zachowaniu trybu wnoszenia skargi do Sądu, których przyczyną było wadliwe postępowanie organu administracji, uniemożliwiają merytoryczne rozpoznanie zarzutów ze skargi, jak też skontrolowanie właściwości podmiotu (organu) wydającego kwestionowaną decyzję, a także prawidłowości zastosowania przepisów prawa będących podstawą wydania decyzji - niezależnie od faktu ich niewskazania przez organ administracji publicznej.
Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 52 § 1 oraz art. 58 § 1pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.