Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, , po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.B. w przedmiocie wymierzenia grzywny w związku z niewykonaniem orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 564/09 postanawia: sprostować oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2012 r. o sygn. akt III SA/Wa 23/12 w ten sposób, że na stronie piątej w wierszu piętnastym skreślić "Skarżącego" i wpisać w to miejsce "Skarbu Państwa".
Wyrokiem z 14 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł o wymierzeniu Wójtowi Gminy Z. grzywny w wysokości 1000 zł (słownie: tysiąc złotych) za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 września 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 564/09. Ponadto zasądzono od Wójta Gminy Z. na rzecz Skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wyroku, na stronie piątej w wierszu piętnastym, Sąd wskazał, że grzywna została orzeczona na rzecz Skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej jako: "p.p.s.a.", sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie oraz rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Istotnym jest ustalenie, czy błąd mający być przedmiotem sprostowania mieści się w granicach, jakie art. 156 § 1 ustawy wyznaczył w zakresie "niedokładności", "błędu pisarskiego albo rachunkowego" oraz "innej oczywistej omyłki".
W sentencji wyroku Sąd orzekł, o wymierzeniu Wójtowi Gminy Z. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 września 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 564/09. Z uzasadnienia wyroku wynika, iż grzywna ta została orzeczona na podstawie art. 154 § 1 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Na podstawie zaś art. 228 p.p.s.a. grzywny orzeczone w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowią dochód budżetowy, są zatem należne Skarbowi Państwa.
W ocenie Sądu, z powołanych przepisów jasno wynika, iż grzywna została wymierzona od Wójta Gminy Z. na rzecz Skarbu Państwa. Sytuację zaistniałą w niniejszej sprawie można więc bezsprzecznie zaklasyfikować jako oczywistą omyłkę.
Na marginesie Sąd wskazuje, że stosownie do § 4 art. 154 p.p.s.a. osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia sądu, służy roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Zasady te regulowane są w art. 417 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, który formułuje generalną zasadę odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykorzystaniu władzy publicznej.
Wobec powyższego, stosownie do art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.