Skarga G. W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1998 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, , po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1998 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach postanawia: sprostować oczywistą omyłkę pisarską w ten sposób, że w wersie 1 sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1899/07 w miejsce sygnatury "III SA/Wa 1899/08" wpisać "III SA/Wa 1899/07"

Uzasadnienie

W dniu 2 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D.W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia w 1998 r. przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. Sprawa była prowadzona pod sygnaturą akt III SA/Wa 1899/07.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.), - dalej "p.p.s.a.", sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 zdanie pierwsze cyt. ustawy).

Instytucja sprostowania orzeczeń sądowych (wyroków, postanowień), zarówno w postępowaniu przed sądem cywilnym jak i przed sądem administracyjnym (tożsamość unormowań prawnych) służy przywróceniu rzeczywistej woli składu orzekającego, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą i wiedzą, a ich wyrażeniem na piśmie (por. K. Piasecki Kodeks postępowania cywilnego - komentarz, wyd. C.B. Beck, Warszawa 2001 r., s. 1268). W przedmiotowej sprawie taka okoliczność zaszła.

W sentencji wyroku z 2 marca 2009 r. w sprawie III SA/Wa 1899/07 wkradła się omyłka pisarska w sygnaturze sprawy, bowiem zamiast prawidłowej "III SA/Wa 1899/07" wskazano omyłkowo "III SA/Wa 1899/08". Z akt sądowych, jak i uzasadnienia wyroku z 2 marca 2009 r. (poprawna sygnatura akt k-151 i nast.) wynika jednoznacznie, że wpisanie w sentencji wyroku sygnatury akt III SA/Wa 1899/08 jest oczywistą omyłką pisarską.

W związku z powyższym, wobec zaistniałej oczywistej omyłki pisarskiej, Sąd na podstawie art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1