Dnia 15 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Aneta Lemiesz, Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wyłączenie sędziego WSA Ewy Radziszewskiej-Krupy od orzekania w sprawie ze skargi O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za okres od lipca do grudnia 2011 r. postanawia: oddalić wniosek
O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżącą") wniosła w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za okres od lipca do grudnia 2011 r.
Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 15 listopada 2016 r. pełnomocnik Skarżącej złożył do protokołu rozprawy wniosek o wyłączenie od orzekania w niniejszej sprawie sędziego Przewodniczącego WSA Ewy Radziszewskiej-Krupy, wskazując w uzasadnieniu, że zachodzi wątpliwość co do bezstronności sędziego Przewodniczącego, z uwagi na nieuwzględnienie wniosku o odroczenie rozprawy z przyczyn wskazanych przez pełnomocnika Skarżącej.
Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa złożyła w dniu 15 listopada 2016 r. do akt sprawy oświadczenie, w którym wskazała, że nie zachodzą okoliczności w rozumieniu art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a." z powodu, których zachodziłyby wątpliwości co do jej bezstronności przy orzekaniu w tej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego sprowadza się do eliminowania wszelkich przyczyn, które mogłyby skutkować pojawieniem się jakichkolwiek wątpliwości co do bezstronności i obiektywizmu sędziego przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 lipca 2004 r., sygn. akt SK 19/02, OTK ZU nr 7/A/2004, poz. 67).
W art. 18 § 1 p.p.s.a. wskazano enumeratywnie na przyczyny wyłączenia sędziego z mocy samego prawa. Przesłanki wymienione w tym przepisie opierają się na związkach sędziego z przedmiotem lub podmiotami postępowania. Powiązania te są tego rodzaju, że niezależnie od subiektywnych odczuć osób występujących w sprawie - czynią prawdopodobnym przypuszczenie, iż rozpoznanie sprawy nie będzie odpowiadało wymogom bezstronności.
Natomiast w art. 19 p.p.s.a. przewidziano, że niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, iż mogłaby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie.
W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie nie istnieją powody obligatoryjnego wyłączenia wskazanego sędziego w trybie art. 18 p.p.s.a., jak również brak jest okoliczności uzasadniającej zastosowanie art. 19 p.p.s.a.
Z oświadczenia z dnia 15 listopada 2016 r. złożonego przez sędziego WSA Ewę Radziszewską-Krupę wynika, że między wymienionym sędzią, a Skarżącą nie zachodzi stosunek prawny lub osobisty, który mógłby mieć wpływ na orzekanie w niniejszej sprawie. Wyjaśnienia te nie budzą żadnych wątpliwości w świetle materiału znajdującego się w aktach sprawy, a Skarżąca w żaden sposób nie podważyła tego oświadczenia, jak i nie wskazała żadnych okoliczności, które stanowiłyby przesłankę wyłączenia sędziego.