Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2016 r. Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe w 2011 r., 2012 r. i 2013 r. postanawia: odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji
L. K. (dalej jako strona lub skarżący), pismem z 22 marca 2016 r., złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze tej strona wniosła, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: "P.p.s.a."), o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżący wyjaśnił, że postępowanie wobec spółki, za zaległości której odpowiada strona, toczyło się zaocznie. Stąd ani spółka w ogóle, ani członkowie zarządu nie brali udziału w postępowaniu, ponieważ organ administracji nieprawidłowo zastoswał art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz 613 ze zm.). Postępowania "wymiarowe" wobec spółki z o.o. M. zostały skutecznie "wznowione", dlatego, zdaniem strony, istnieje duże prawdopodobieństwo wyeliminowania tych decyzji z obrotu prawnego. Podstawą wznowienia postępowania administracyjnego było wykazanie przez spółkę, że puste faktury, na których widnieje nazwa spółki, zostały sfałszowane. Zdaniem strony, z uwagi na wielkość zaległości (ok 2,5 mln zł), jak też z uwagi na wielkość kosztów egzekucyjnych, wykonanie zakwestionowanych decyzji wyrządziłoby szkodę w majątku członków zarządu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek strony należy oddalić.
Sąd przyjmuje, że dyspozycją art. 61 § 3 P.p.s.a. objęte będą zarówno akty zaskarżone jak i akty wydane w pierwszej instancji oraz akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli.
Zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Sąd zauważa, że z przywołanego przepisu wynikają dwa rodzaje obowiązków. Z jednej strony wskazany przepis obciąża wnioskodawcę ciężarem uprawdopodobnienia przesłanek w nim określonych. Z drugiej zaś strony nakłada na Sąd obowiązek dokonania wszechstronnej i rzetelnej oceny wskazanych we wniosku okoliczności z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego, dostępnej wiedzy oraz innych elementów, które pozwalają domniemywać, że wskazane okoliczności mieszczą się w hipotezie art. 61 § 3 P.p.s.a. (zob. postanowienie NSA z 15 grudnia 2005 r., sygn. akt I FZ 633/05; zob. też postanowienie siedmiu sędziów z 17 lutego 2014 r.,II FPS 9/13, CBOSA).
Zdaniem Sądu, wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania danego rozstrzygnięcia jest zamknięty. W szczególności, ustawodawca szczegółowo i rygorystycznie wyznaczył podstawy wstrzymania wykonania decyzji, uzależniając tą możliwość od wykazania istnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych jest bowiem stanem niepożądanym, zaś prawo wnoszenia skarg do sądu administracyjnego nie powinno zakłócać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Oznacza to zatem, iż o wstrzymaniu wykonania decyzji Sąd może orzec tylko wtedy, jeżeli wykonanie tej decyzji rodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.