Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Zaorska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. Ł. i P. Ł. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: odrzucić skargę P. Ł.
We wniosku wspólnym, E. Ł. i P. Ł. zwrócili się o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych. W części B formularza wniosku, obejmującego dane zainteresowanego będącego stroną postępowania, wskazana została E. Ł. Natomiast w załączniku do wniosku wspólnego jako zainteresowanego, niebędącego stroną postępowania, wskazano P. Ł.
W dniu 22 lutego 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał indywidualną interpretację prawa podatkowego uznając stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. Interpretację podatkową doręczono E. Ł. jako stronie postępowania, natomiast P. Ł., jako zainteresowanemu niebędącemu stroną, doręczono odpis interpretacji.
Pismem z dnia 26 marca 2018 r. E. Ł. oraz P. Ł. wnieśli na powyższą interpretację skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga P. Ł. podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest każdy, kto ma w tym interes prawny (art. 50 § 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej: "P.p.s.a."), jak również inny podmiot, któremu ustawy przyznają takie uprawnienie (art. 50 § 2 P.p.s.a.). W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że interes prawny musi mieć oparcie w przepisach prawa. O jego posiadaniu można mówić wówczas, gdy istnieje przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby (por. wyrok NSA z dnia 7 lipca 2011 r., I OSK 1278/10 - wszystkie orzeczenia publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Interes prawny musi być interesem indywidualnym strony i dotyczyć bezpośrednio jej praw i obowiązków (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2010 r., I OSK 1465/10; por. J. Jagoda, Sądowa ochrona samodzielności jednostek samorządu terytorialnego, LEX 2011, pkt 4.2.1, A. Kabat w: B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2016, str. 272-275 ).
Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej "O.p.") minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do art. 14r § 1 O.p., z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić dwóch lub więcej zainteresowanych uczestniczących w tym samym zaistniałym stanie faktycznym albo mających uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym (wniosek wspólny). W myśl art. 14r § 2 O.p., zainteresowani wskazują we wniosku wspólnym jeden podmiot, który jest stroną postępowania w sprawie interpretacji oraz składają oświadczenie, o którym mowa w art. 14b § 4. Stosownie do art. 14r § 3 O.p., interpretację indywidualną lub postanowienie w sprawie doręcza się podmiotowi wskazanemu jako strona. Pozostałym zainteresowanym doręcza się odpis interpretacji lub postanowienia.