Dnia 23 listopada 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2011 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi x na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania podatkowego w podatku rolnym, leśnym i od nieruchomości za 2011 rok postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
x pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania podatkowego w podatku rolnym, leśnym i od nieruchomości za 2011 rok
Postanowieniem z dnia 20 października 2011 r. Sąd odrzucił skargę jako wniesioną po terminie.
Pismem z dnia 31 października 2011 r. strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wskazano, że termin został przekroczony tylko o dwa dni w związku z porą wakacyjna i przerwami pracy biura.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym.
Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 3 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się do sądu za pośrednictwem organu, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Jak wynika z powyższego, przywrócenie terminu do wniesienia skargi uzależnione jest od przesłanki uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Przy czym uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 20.10.2004r. sygn. akt IV SA/GL 647/04).
Zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Natomiast za niezawinione przyczyny uchybienia terminu doktryna uznaje takie okoliczności jak: przerwa w komunikacji, powódź, pożar, inna katastrofa, nagła choroba strony, uniemożliwiająca jej wyręczenie się inną osobą (por. H. Knysiak-Molczyk (w:) T.Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowoadministracyjne, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2009, s. 173). Trafnie zauważono w orzecznictwie sądów administracyjnych, że przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej, należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt I OZ 354/08, Lex nr 494229 oraz postanowienie SN z dnia 6 października 1998 r., sygn. akt II CKN 8/98, LEX nr 50679).
O uchybieniu terminu do wniesienia skargi strona skarżąca dowiedziała się w dniu 26 października 2011 r., zaś wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności wniosła prawidłowo za pośrednictwem organu w dniu 31 października 2011 r. Mając na uwadze powyższe uznać należało, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony w terminie, a zatem możliwa jest jego merytoryczna ocena.
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca nie wykazała, że mimo dołożenia należytej staranności nie była w stanie dokonać czynności procesowej w terminie. Niedochowanie przez stronę terminu do złożenia skargi nie jest bowiem następstwem okoliczności od niej niezależnych, lecz jest wynikiem niedostatecznej dbałości i staranności w prowadzeniu własnych spraw.
W okolicznościach sprawy powoływanych przez stronę skarżącą w uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, iż przerwa wakacyjna oraz okoliczność, że uchybiono terminowi "tylko o dwa dni" potwierdzają pogląd Sądu, że strona nie dba należycie o swoje sprawy.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające przywrócenie terminu, wobec czego na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.