Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marzenna Kosewska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wpłynęła skarga P.K., reprezentowanego przez adwokata, na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W skardze strona wniosła m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), "z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków". Strona nie przedstawiła uzasadnienia powyższego wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Z art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że warunkiem wstrzymania wykonania decyzji jest stwierdzenie przez Sąd, iż strona uprawdopodobniła istnienie okoliczności przemawiających za obawą wyrządzenia znacznej szkody bądź spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Owe uprawdopodobnienie przesłanek uzasadniających pozytywne rozpatrzenie wniosku spoczywa zatem na stronie. Uzasadnienie wniosku o ochronę tymczasową powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne w stosunku do strony skarżącej. Twierdzenia strony powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego konkretnej sytuacji finansowej, majątkowej lub osobistej.

W niniejszej sprawie wniosek strony o wstrzymanie wykonania decyzji, zawarty w petitum skargi, nie został w jakikolwiek sposób uzasadniony. Skarżący nie sprecyzował, na czym miałoby polegać zaistnienie w niniejszej sprawie wskazanych przez nią przesłanek "niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków". Jak natomiast przyjmuje się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (zob. choćby postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04, publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Należy przy tym podkreślić, że - jak wyjaśniono wyżej - przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. został tak skonstruowany, iż ciężar wykazania, że okoliczności w nim wskazane istotnie zaistniały, spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Wnioskodawca powinien zatem wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej strona się znajduje, wykonanie decyzji będzie powodować znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki (zob. m.in. postanowienie NSA z dnia 4 października 2010 r., sygn. akt II FZ 460/10, Legalis).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, w następstwie wykonania zaskarżonej decyzji.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1