Dnia 17 stycznia 2018 roku Sebastian Michalski - starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2018 roku wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2017 roku nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek; postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Na etapie postępowania sądowoadministracyjnego w drugiej instancji Skarżący wystąpił z żądaniem przyznania praw pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że pozostaje w związku małżeński, posiada orzeczoną rozdzielność majątkową i prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Wskazał, że jego dochody netto miesięcznie wynoszą 1.160,91 zł (świadczenia rentowe - 1072,87 zł oraz czynsz dzierżawny - 88,04 zł). Z kolei miesięczne koszty utrzymania oszacował na kwotę 1161,00 zł (woda -150 zł, energia elektryczna - 300 zł, leki - 160 zł, telefon - 45 zł, samochód - 100 zł, podatek gruntowy - 33 zł, opłata za użytkowanie wieczyste - 6 zł, opłata adiacencka - 15 zł, inne pozostałe wydatki - 352 zł).
Skarżący oświadczył, że jest: właścicielem połowy nieruchomości mieszkalnej o pow. 1450 mkw. zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. 182 mkw. (wartość nieruchomości oszacował na około 300 tys. zł), właścicielem dwóch nieruchomości rolnych (działek siedliskowych o powierzchni 1925 mkw. oraz 7235 mkw.), użytkownikiem wieczystym gruntu o powierzchni 742 mkw., na którym posadowiony jest budynek o powierzchni 140 mkw. Ponadto wnioskodawca posiada samochód Nissan Navara o wartości około 30,000 zł.
Pismem z dnia 13 grudnia 2017 roku skarżący został zobowiązany do uzupełnieni oświadczenia majątkowego w zakresie udokumentowania przychodów i kosztów utrzymania odnośnie każdego z członków rodziny oraz przedłożenia wyciągów z rachunków bakowych członków rodziny.
Powołując się na orzeczoną rozdzielność majątkową wnioskodawca przekazał własne zeznania podatkowe oraz wyciąg z jednego, własnego rachunku bankowego.
Analiza oświadczenia majątkowego, dodatkowej dokumentacji oraz materiałów zgromadzonych w aktach sprawy wskazuje, że oświadczenie majątkowe skarżącego jest niepełne.
Na etapie postępowania administracyjnego skarżący wskazywał żonę - E. M.-S. oraz córkę - M. S., jako osoby, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe.
Wskazać zatem należy, że żona wnioskodawcy, zgodnie z internetową bazą danych Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, pod adresem wskazanym, jako adres zamieszkania wnioskodawcy (wniosek o prawo pomocy) oraz wspólny adres zamieszkania rodziny (oświadczenie o stanie rodzinny i majątkowym złożone w postępowaniu administracyjnym), prowadzi działalności gospodarczą pod firmą E. M.-S. Biuro Obrotu Nieruchomościami "L.". Natomiast z przekazanego wyciągu rachunku bankowego wynika, że L. M. S. dokonuje wpłat środków finansowych na rachunek bankowy wnioskodawcy (w sumie 1400 zł).
W razie ustanowienia rozdzielności majątkowej małżonkowie nadal obowiązani są do zaspokajania potrzeb rodziny. Wykazanie zatem sytuacji materialnej obojga małżonków, przynajmniej w zakresie wystarczającym do scharakteryzowania rzeczywistych możliwości płatniczych małżonka domagającego się dofinansowania z budżetu państwa, jest w postępowaniu w przedmiocie przyznania prawa pomocy absolutnie niezbędne (porównaj: postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2013 roku o sygn. akt II FZ 382/13, postanowienie NSA z dnia 13 maja 2010 roku o sygn. akt II FZ 197/10).
Skoro strona uchyla się od przedłożenia dodatkowych oświadczeń oraz przedstawienia dokumentacji wskazanej w wezwaniu sądowym, to powinna liczyć się z tym, że sąd nie będzie miał wystarczających podstaw do przyznania jej prawa pomocy (postanowienie NSA z 23 kwietnia 2009 roku, sygn. akt I FZ71/09, Lex nr 564253). Brak współpracy ze strony skarżącego skutkuje uznaniem, iż nie wykazał on zaistnienia przesłanek koniecznych dla przyznania mu prawa pomocy (orzeczenie NSA z 24 marca 2009 roku, sygn. akt II FZ 91/09, Lex nr 550327).
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 §1 pkt 2 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2017, poz. 1369 ze zm.), orzeczono jak w sentencji postanowienia.