Dnia 12 lipca 2018 roku Sebastian Michalski - starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2018 roku nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym; postanawia odmówić zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżący A. K., w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 320 zł, wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 246 §1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2017, poz. 1369 ze zm.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania sądowoadministracyjnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Analiza treści oświadczenia majątkowego oraz załączonych do akt sprawy dokumentów (decyzja o rozłożeniu na raty zaległości podatkowych) nie wskazuje, aby uiszczenie kosztów niniejszego postępowania sądowego mogło spowodować zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony w taki sposób, że nie będzie ona w stanie zapewnić sobie i członkom rodziny minimum warunków socjalnych.
Wnioskodawca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Dochód z prowadzenia działalności gospodarczej określa na 25.000 zł netto miesięcznie. Zobowiązania i stałe wydatki deklaruje na kwotę 25.000 zł, do których zaliczył raty kredytów (13.300 zł miesięcznie), alimenty (2.200 zł miesięcznie), opłaty za media (2.000 zł miesięcznie), raty na podatek dochodowy za 2017 rok (6.000 zł miesięcznie), składki ZUS (1,500 zł miesięcznie).
Wnioskodawca posiada: nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym o pow. 260 mkw. (szacunkowa wartość domu - 1.000.000 zł, szacunkowa wartość nieruchomości - 12.000.000 zł, obciążona hipoteką na 800.000 zł), grunty o pow. 0,5ha (wartość szacunkowa - 30.000 zł) oraz pięć samochodów, dwa autobusy i motorower (wartość szacunkowa pojazdów stanowiących własność skarżącego - 230.000 zł, samochód osobowy w leasingu o wartości 100.000 zł).
Zyskowność działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego, na potrzeby decyzji o rozłożeniu na raty podatku dochodowego, został ustalona za rok 2017 na poziomie 29,67%. Przychód skarżącego za 2017 rok wyniósł 1.422.117,79 zł. Koszty uzyskania przychodu to 1.000.230,92 zł. Dochód po odliczenia wyniósł 414.454,52 zł.
Wskazane wartości określają, wolne od egzekucji, pozostające w dyspozycji wnioskodawcy środki finansowe. W tej sytuacji, zgodnie z zasadą równoważnego traktowania powinności finansowych, uznać należało, że w zasięgu możliwości płatniczych wnioskodawcy pozostaje zgromadzenie środków finansowych na koszty sądowe w łącznej wysokości 580 zł.
Wyjaśnić należy, że kwestia spłacania zaciągniętych kredytów czy innych prywatnoprawnych zobowiązań jest indywidualną sprawą wnioskodawcy. Ten fakt nie może skutkować przeniesieniem na Skarb Państwa ciężaru ponoszenia kosztów powstałych w ramach prowadzonego postępowania sądowego bez wykazania okoliczności związanych z zagrożeniem bytu wnioskodawcy i jego rodziny.
Wnioskodawca nie wykazał, że uiszczenie kosztów sądowych na poziomie 580 zł może spowodować zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony w taki sposób, że nie będzie on w stanie zapewnić sobie i członkom rodziny minimum warunków socjalnych.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 246 §1 pkt 2 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.