Dnia 2 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Szymon Widłak po rozpoznaniu w dniu 2 września 2010 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn postanawia zawiesić postępowanie sądowe /-/ Sz. Widłak
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwaną dalej p.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Mając na uwadze treść powyższego przepisu, Sąd rozważył kwestię dopuszczalności zawieszenia postępowania w związku ze skierowaniem do Trybunału Konstytucyjnego pytania w innej - choć dotyczącej tego samego problemu prawnego - sprawie.
Postanowieniem z dnia [...] r., wydanym w sprawie [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowił na podstawie art. 193 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem: czy art. 16 ust 1 pkt 3 w zw. z art. 3 ust.1 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilno prawnych (Dz. U z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) w zakresie jakim modyfikuje wymogi formalne zawierania przez spadkobierców zaliczanych do III grupy podatkowej umowy o opiekę, przy jednoczesnym braku stosownych przepisów przejściowych odnoszących się do osób, które przed wejściem w życie tej ustawy miały podpisaną umowę o opiekę, w formie wymaganej przed 1 stycznia 2007 r. oraz sprawowały powyższą opiekę przez okres minimum 2 lat, po czym sprawowały tę opiekę na podstawie umowy o opiekę sporządzonej zgodnie z wymogami ww. ustawy, a spadkodawca zmarł przed upływem 2 letniego okresu sprawowania opieki na podstawie takiej umowy jest zgodne z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ?
Do dnia wydania niniejszego postanowienia, Trybunał Konstytucyjny nie wydał rozstrzygnięcia w sprawie będącej następstwem powyższego pytania.
Zgodnie z opinią wyrażaną w doktrynie postępowania sądowoadministracyjnego, "celowość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie pkt 1 § 1 art. 125 p.p.s.a. powinna być analizowana z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości przesłanek do wznowienia postępowania administracyjnego, zakończonego zaskarżoną decyzją lub innym aktem (...), jak i przesłanek do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego (...)" (zob. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, Kraków 2005, s. 302).
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania (art. 190 ust. 4 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej). Zgodnie z przepisami art. 240 § 1 pkt 8 ustawy Ordynacja podatkowa, postępowanie zakończone wydaniem ostatecznej decyzji wznawia się, jeżeli decyzja została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał Konstytucyjny. Stosownie natomiast do dyspozycji art. 272 p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą.
Oznacza to, że wydanie przez Sąd rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie przed rozpoznaniem przez Trybunał Konstytucyjny pytania skierowanego przez Sąd w powołanym wyżej postanowieniu, mogłoby skutkować wystąpieniem przez stronę z wnioskiem o wznowienie postępowania.
W tej sytuacji, Sąd podzielił zaprezentowany podgląd doktryny i postanowił na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. zawiesić postępowanie w sprawie do czasu zakończenia postępowania, będącego następstwem pytania skierowanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie do Trybunału Konstytucyjnego.
/-/ Sz. Widłak