Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków
Sentencja

Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata J. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi J. S. K. i A. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków postanawia: odmówić adwokatowi J. P. przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 7 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. S. K. i A. K. Odpis wyroku z uzasadnieniem został doręczony ustanowionemu w ramach prawa pomocy i wyznaczonemu przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] pełnomocnikowi strony skarżącej adwokatowi J. P. w dniu 9 czerwca 2015 r.

W dniu 14 lipca 2015 r. pełnomocnik strony skarżącej złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Lublinie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W końcowej części opinii pełnomocnik wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone w całości lub w części. Do opinii adwokat załączył dowód nadania skarżącemu opinii listem poleconym w dniu 14 lipca 2015 r.

Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:

Wniosek pełnomocnika strony skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.

Zasady wynagradzania profesjonalnych pełnomocników (w tym adwokatów), ustanowionych w ramach prawa pomocy, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., stosownie do którego wyznaczony adwokat [...] otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów [...] w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Powyższe odesłanie oznacza, że art. 250 p.p.s.a. nie stanowi uregulowania pełnego, zatem konieczne jest sięgnięcie do przepisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461), zwane dalej rozporządzeniem. Jedną z reguł, do których odsyła art. 250 p.p.s.a., zawarto w § 2 pkt 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym unormowaniem, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.

Powołane wyżej przepisy nie nakładają na sąd (referendarza sądowego) obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika ustanowionego w ramach prawa pomocy dotyczącego zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W orzecznictwie sądowym oraz literaturze przedmiotu wywodzi się, że wynagrodzenie pełnomocnika ustanowionego z urzędu (w ramach prawa pomocy), o którym mowa w art. 250 ustawy p.p.s.a. w związku z § 2 pkt 1 powołanego rozporządzenia dotyczy tylko rzeczywistego udzielenia pomocy prawnej (por. postanowienie SN z 12 lutego 1999r., II CKN 341/98 /OSNC 1999, nr 6, s. 123/; postanowienie SN z 21 czerwca 2007r., III KK 200/07 /OSNwSK 2007/1/1378/, Lex nr 459865 oraz S. Babiarz, B. Dauter, M. Niezgódka-Medek: Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych Warszawa 2007, s.316-317). Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r., poz. 615), koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ponosi Skarb Państwa. Powyższe oznacza obowiązek ustalenia przez sąd (bądź referendarza), czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona, bowiem dysponując w tym zakresie środkami publicznymi odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania.

Strona 1/2