Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. Stowarzyszenia Przewoźników w L. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] [...] 2017 r., nr [...] w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych w K., których właścicielem lub zarządcą jest M. K., warunków i zasad korzystania z nich oraz ustalenia stawki opłat za korzystanie z tych przystanków postanawia: odrzucić skargę.
L. [...] w L. wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] 2017 r., nr [...] w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych w K., których właścicielem lub zarządcą jest M. K., warunków i zasad korzystania z nich oraz ustalenia stawki opłat za korzystanie z tych przystanków.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie.
Zarządzeniem z dnia 3 lutego 2020 r. Przewodniczący Wydziału wezwał pełnomocnika strony skarżącej do wykazania interesu prawnego do zaskarżenia wskazanej wyżej uchwały, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie doręczono w dniu 18 lutego 2020 r. Pomimo upływu wyznaczonego terminu wezwanie pozostało bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") kontrola sądowa obejmuje akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej i akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a.).
Przed przystąpieniem do rozpoznania skargi sąd administracyjny bada, czy spełnione zostały przesłanki jej dopuszczalności determinujące jej merytoryczne rozpoznanie. Podstawową przesłankę dopuszczalności skargi stanowi legitymacja do złożenia skargi do sądu administracyjnego. Jest to warunek prawidłowego zaskarżenia określonego aktu lub czynności.
Przy czym, rozstrzygając kwestię legitymacji skargowej, Sąd nie bada merytorycznie zaskarżonego aktu z punktu widzenia jego legalności, nie rozstrzyga zatem merytorycznie danej sprawy sądowoadministracyjnej, ograniczając się do ustalenia istnienia uprawnień skarżącego stowarzyszenia do wniesienia skargi.
Przepisem art. 50 § 1 p.p.s.a. ustawodawca przyznał uprawnienie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego dwóm kategoriom podmiotów, to jest: każdemu kto ma w tym interes prawny oraz w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Rzecznikowi Praw Dziecka i organizacji społecznej, jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym. Unormowanie zawarte w art. 50 § 1 p.p.s.a. ma charakter lex generalis i znajduje zastosowanie w takim zakresie, w jakim legitymacja skargowa nie została odmiennie ujęta w przepisach szczególnych, bowiem przepis w § 2 zawiera odesłanie do innych ustaw przyznających prawo do wniesienia skargi.
Do takich ustaw należy zaliczyć przede wszystkim ustawę z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Z 2020 r. poz. 713, dalej także jako "u.s.g.", która w kwestii legitymacji skargowej w art. 101 ust. 1 stanowi, że legitymację do złożenia skargi ma każdy podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem organów samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 101 ust. 2a tej ustawy skargę na uchwałę lub zarządzenie, o których mowa w ust. 1 tego przepisu, można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę.