Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2009 r., Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 października 2009 r. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia z dnia [...] września 2009 r., Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego, S. O. wniosła również o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, iż zarówno ona jak i jej mąż są osobami bezrobotnymi, mają na utrzymaniu czworo dzieci, z których jedno jest ciężko chore i wymaga stałego leczenia, zaś jedynym źródłem utrzymania są skromne świadczenia socjalne. Podniosła, iż wszczęcie postępowania egzekucyjnego w celu wyegzekwowania kwoty długu celnego spowoduje pozbawienie jej środków do życia i leczenia, zaś w sytuacji korzystnego rozstrzygnięcia uniemożliwi jej szybki i skuteczny zwrot zajętych środków.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej, ustosunkowując się do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji stwierdził, iż wniosek został skierowany bezpośrednio do sądu, w trybie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a zatem organ nie miał podstaw do wstrzymania z urzędu wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W myśl przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu, a także wszystkich innych aktów podjętych w postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 ustawy). Przepis ten stanowi wyjątek od ogólnej zasady postępowania administracyjnego odnoszącej się do natychmiastowej wykonalności ostatecznych aktów administracyjnych, nawet w sytuacji kwestionowania legalności takich aktów przed sądem administracyjnym.
Instytucja wstrzymania wykonania aktu administracyjnego zapewnia stronie skarżącej tymczasową ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ decyzji lub innego aktu czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki.
Stwierdzić trzeba, iż na tym etapie postępowania Sąd nie odnosi się merytorycznie do przedmiotu sprawy, a bada jedynie przesłanki wskazane w art. 61 § 3 powołanej ustawy. Postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu upada w chwili wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji (art. 61 § 6 ustawy).
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie występują przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2009 r., Nr [...].
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 ppsa, sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.