Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. S. z 19 listopada 2010r. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odmówić adwokatowi A. S. przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 15 marca 2010r., przyznano stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Pismem z dnia 22 marca 2010r., Okręgowa Rada Adwokacka w [...] zawiadomiła sąd, że w sprawie niniejszej dla strony skarżącej wyznaczono adwokata A. S., któremu strona udzieliła stosownego pełnomocnictwa. Wyrokiem z dnia 23 września 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną decyzję, określając że nie podlega wykonaniu, a także przyznał pełnomocnikowi stosowne wynagrodzenie.
Wnioskiem złożonym w dniu 19 listopada 2010r. pełnomocnik strony skarżącej zwrócił się o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w łącznej kwocie 150,15 zł, za sporządzenie i doręczenie stronie, datowanej na 17 listopada 2010r., opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Stwierdzić należy, że wniosek pełnomocnika strony skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie podnieść należy, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (t. jedn. - Dz.U. z 2002r., Nr 123, poz. 1058 ze zm.), koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ponosi Skarb Państwa. Zatem wszelkie wydatki pochodzące z budżetu państwa powinny mieć swoje racjonalne uzasadnienie. Powyższe oznacza obowiązek ustalenia, czy pomoc prawna była niezbędna i czy rzeczywiście została udzielona, bowiem ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu, przejmuje na siebie Skarb Państwa.
Zasady wynagradzania profesjonalnych pełnomocników (w tym adwokatów), ustanowionych w ramach prawa pomocy, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., stosownie do którego wyznaczony adwokat [...] otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów [...] w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Powyższe odesłanie oznacza, że art. 250 p.p.s.a. nie stanowi uregulowania pełnego, zatem konieczne jest sięgnięcie do przepisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem. Jedną z reguł, do których odsyła art. 250 p.p.s.a., zawarto w § 2 pkt 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym unormowaniem, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.