Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w L. z dnia [...] marca 2015 r., Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 18 lipca 2015 r. M. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w L. z dnia 12 marca 2015 r., Nr [...], w przedmiocie braku podstaw do rozpoznania chorób zawodowych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w przepisie art. 3 § 2 cyt. ustawy, zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Z mocy art. 3 § 3 ww. ustawy sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których sądową kontrolę przewidują przepisy ustaw szczególnych, zaś stosownie do art. 4 rozstrzygają również spory kompetencyjne między wymienionymi w tym przepisie organami.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w L., wydane w trybie § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1367 z późn. zm.), dalej: rozporządzenie, zgodnie z którym lekarz wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.
Stosownie zaś do § 8 ust. 1 rozporządzenia, decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje się na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.
Powyższe oznacza, że orzeczenie lekarskie nie jest decyzją administracyjną, postanowieniem administracyjnym, ani innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej. Orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej nie stanowi rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej. Dokument ten jest środkiem dowodowym, o którym mowa w art. 84 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), dalej: k.p.a., bez którego organ administracji właściwy do stwierdzenia choroby zawodowej nie może dokonać rozpoznania choroby i ustalenia, czy rozpoznane schorzenie mieści się w wykazie chorób zawodowych.
W konsekwencji, na orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Zaskarżone orzeczenie lekarskie może stanowić środek dowodowy w ewentualnym odrębnym postępowaniu administracyjnym prowadzonym w sprawie choroby zawodowej.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1, sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a., odrzucił skargę.