Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w osobie: Sędziego NSA - Janusza Furmanka po rozpoznaniu 19 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na czynność Prezydenta Miasta [...] z [...] znak [...] w przedmiocie ostrzeżenia stwierdzającego niespełnienie wymagań uprawniających do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego taksówką postanawia zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne R.T.
Prezydent Miasta [...] pismem z [...] wystosował do M. M., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...] M. M. ostrzeżenie stwierdzające niespełnienie wymagań uprawniających do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego taksówką.
Zaskarżając wzmiankowaną czynność pełnomocnik skarżącego podniósł zarzuty wskazujące na bezzasadne zastosowanie § 15 ust. 1 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej w Ł. z 31 sierpnia 2016 r. w sprawie wprowadzenia przepisów porządkowych dotyczących przewozu osób i bagażu taksówkami osobowymi oraz dodatkowych oznaczeń identyfikujących taksówkę osobową na obszarze Miasta Ł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) [dalej: ustaw p.p.s.a.], sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Zawieszenie postępowania sądowego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a. ma charakter fakultatywny. Przepis art. 125 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a. pozostawia kwestię zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego uznaniu sądu.
Przyjmuje się, iż zawieszenie postępowania sądowego powinno być uzasadnione ze względów celowości, sprawiedliwości jak również ekonomiki procesowej, przy czym celowość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a. powinna być analizowana z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości ewentualnej konieczności uruchomienia zwyczajnych i nadzwyczajnych środków wzruszania rozstrzygnięć ostatecznych (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2008 r., sygn. akt I FZ 221/08; postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3321/08ov.pl). Ponadto podkreśla się, że w sprawach sądowoadministracyjnych zjawiskiem niepożądanym i utrudniającym praworządne działanie administracji jest odmienne stanowisko sądu, co do wykładni i stosowania prawa w sprawach o analogicznym lub zbliżonym stanie prawnym i faktycznym, czy też w sytuacjach gdy może dojść do zastosowania odmiennej interpretacji tego samego zaskarżonego przepisu prawa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2008 r., sygn. akt I FZ 221/08 oraz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 302-303).
Zagadnienie wstępne występuje w sytuacji, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, które występuje w sprawie, może wpływać na wynik toczącego się postępowania, co w rezultacie uzasadnia celowość wstrzymania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym do czasu rozstrzygnięcia tej istotnej kwestii. Koncepcja prejudycjalności zakłada istnienie ścisłego związku między sprawą rozpoznawaną w postępowaniu przed sądem administracyjnym a kwestią będącą przedmiotem postępowania prejudycjalnego. Oznacza to, że rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego wpływa bezpośrednio na rozstrzygniecie zagadnienia głównego.