Dnia 16 października 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA: Janusz Furmanek Sędzia WSA: Małgorzata Łuczyńska Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2008 roku wniosku I. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2008 roku w sprawie ze skargi I. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji o przyznaniu statusu osoby bezrobotnej p o s t a n a w i a: 1. oddalić wniosek, 2. przyznać adwokatowi A. N. - J. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. A., kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złote, obejmującą podatek od towarów i usług oraz kwotę 17 (siedemnaście) złotych, stanowiącą opłatę skarbową od pełnomocnictwa, łącznie kwotę 309,80 (trzysta dziewięć i 80/100) złotych, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącej i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokatowi A. N. - J. z funduszów Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
Wyrokiem z dnia 27 marca 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę I.G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...].
W dniu 8 kwietnia 2008r. I.G. złożyła wniosek o sporządzenia uzasadnienia wyroku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, iż nie złożyła w terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienie wyroku gdyż była nieświadoma przydatności tego wniosku. W zawiadomieniu o terminie rozprawy jest informacja w jakim terminie należy złożyć wniosek lecz nie wyjaśniono czemu taki wniosek ma służyć. Sądziła, iż decyzje podjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi są ostateczne i niepodważalne. Przed rozprawą była w sekretariacie sądu i dowiedziała się, iż za uzasadnienie wyroku trzeba zapłacić 100 zł a na taką kwotę jej nie byłostać. Dopiero w rozmowie telefonicznej z pracownikiem sądu w dniu 7 kwietnia 2008r. uzyskała szczegółowe informacje dotyczące dalszego postępowania. W okresie od 27 marca do 6 kwietnia 2008r. ze względu na sprawy osobiste nie mogła podjąć czynności zmierzających do dowiedzeniu się o wynik sprawy.
Na rozprawie w dniu 16 października 2008r. skarżąca podniosła, iż w czasie rozmowy z w sekretariacie sądu przed rozprawą powiedziano jej, iż za uzasadnienie wyroku trzeba zapłacić 100 zł lecz nie wyjaśniono jej w jakim celu należy złożyć wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia. Myślała, iż wyroki sądu administracyjnego są ostateczne. W okresie od 25 marca do 29 marca 2009r. skarżącą była na wyciecze turystycznej pt. "Szlakiem Zamków Polski Północnej". Po powrocie z wycieczki zachorowała na przeziębienie, grypę i choroba trwała do 8 kwietnia 2008r. Nie była jednak u lekarza gdyż jako osoba bezrobotna nie potrzebowała potwierdzenia swojej choroby.
Organ administracji niej zajął stanowiska w przedmiocie wniosku skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek skarżącej, w ocenie sądu, nie jest zasadny.
Zgodnie z treścią art.86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz.1270 z późn. zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Z wymienionego przepisu wynika, iż przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy strony w jego uchybieniu. W orzecznictwie sądowym powszechnie jest przyjęty pogląd, iż kryterium braku winy wiąże się z obowiązkiem strony zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Należy tutaj przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Strona winna więc wykazać się należytą starannością przy dokonywaniu konkretnej czynności. Przywrócenie terminu nie jest natomiast dopuszczalne w sytuacji gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 lutego 2003r. w sprawie II SA 4162/01 (Monitor Prawniczy nr 8 z 2003r. str.340), w postanowieniu z 2 października 2002r. w sprawie V SA 793/03 (Monitor Prawniczy nr 23 z 2002r. str. 1059) i w postanowieniu z 24 marca 2004r. w sprawie FZ 13/04 (nie publikowany).