Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki po rozpoznaniu w dniu 18 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. R. i K. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłych członków zarządu za zaległość podatkową w opłacie paliwowej za grudzień 2009 r. postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne. eg
P. R. i K. Z. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł.) z [...] r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłych członków zarządu za zaległość podatkową w opłacie paliwowej za grudzień 2009 r.
Postanowieniem, wydanym na rozprawie [...] r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie.
Podstawę zawieszenia postępowania stanowił art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., gdyż pełnomocnik skarżących wniósł o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania sądowadministracyjnego w sprawie [...], w której [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. Wydał nieprawomocny wyrok, zaś pełnomocnik organu administracji przychylił się do tego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 126 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron. Natomiast art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stanowi, że sąd umarza zawieszone postępowanie jeżeli wniosek o podjęcie postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron albo z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu. Z art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wynika, że sąd ma obowiązek umorzyć postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron (art. 126 p.p.s.a.), jeśli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu 3 lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu. Okres 3 lat jest liczony od daty wydania postanowienia (tj. w zależności od tego, czy zostało wydane na posiedzeniu niejawnym, czy na rozprawie, odpowiednio, od daty jego podpisania - art. 164 p.p.s.a., lub ogłoszenia - art. 144 w zw. Z art. 166 p.p.s.a.), a nie od daty jego uprawomocnienia. Umorzenie postępowania w tych wypadkach jest konsekwencją braku działania stron przez okres co najmniej 3 lat (zob. M. Niezgódka-Medek [w:] B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz do art. 130, wyd. VII). W piśmiennictwie zwrócono także uwagę, że nawet zgłoszenie wniosku o podjęcie postępowania po upływie tego terminu jest bezskuteczne i nie stoi na przeszkodzie wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania, które ma charakter deklaratoryjny, gdyż stwierdza jedynie fakt, że z upływem 3 lat od daty zawieszenia postępowanie uległo umorzeniu (zob. H. Knysiak-Molczyk [w:] T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie..., 2004, s. 254).
W niniejszej sprawie spełnione zostały określone w art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przesłanki zobowiązujące sąd do umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego. Termin trzech lat liczony od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania upłynął 17 maja 2019 r., a żadna ze stron nie zgłosiła skutecznie przed jego upływem wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania.
Z powyższych względów sąd na podstawie art. 130 § 1 pkt 1 i art. 131 p.p.s.a. umorzył postępowanie sądowoadministracyjne.
eg