Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 20 czerwca 2017 r. nr XL/500/17 w przedmiocie przyjęcia Statutu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi postanawia: zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
Wojewoda Łódzki wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 20 czerwca 2017 r. nr XL/500/17 w sprawie przyjęcia Statutu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi w zakresie § 17 ust. 1 i 2 Statutu stanowiącego załącznik do wskazanej uchwały.
Zaskarżonej uchwale Wojewoda Łódzki zarzucił naruszenie art. 400j ust. 1, 2, 2a oraz art. 400p ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 519, ze zm.) w związku z art. 7 Konstytucji RP poprzez przekroczenie delegacji ustawowej i wniósł o stwierdzenie jej nieważności w zaskarżonej części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Regulacja powyższego przepisu dotyczy kwestii prejudycjalnej, czyli sytuacji, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, będzie miało wpływ na wynik innego postępowania. Rozstrzygnięcie tego zagadnienia musi być istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz powinno mieć bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania. Jednakże zawieszenie postępowania powinno być uzasadnione również ze względów celowości, sprawiedliwości, jak również ekonomiki procesowej (M. Niezgódka-Medek w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wolters Kluwer 2011, uw. 3 do art. 125).
Zawieszenie postępowania określone w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. ma charakter fakultatywny, bowiem ocena jego zasadności pozostawiona została uznaniu sądu, który wydając postanowienie w tej kwestii powinien rozważyć, czy w danym przypadku celowe jest wstrzymanie biegu sprawy. Fakultatywność zawieszenia nie oznacza jednak dowolności działania sądu w tej mierze. Omawiany przepis ma zastosowanie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego. Dla sądu administracyjnego kwestią wstępną może być wyłącznie takie zagadnienie, którego rozstrzygnięcie jest niezbędne, aby sformułować wypowiedź czy zaskarżony akt jest zgodny z prawem. Brak jest podstaw do zawieszenia postępowania w sytuacji, gdy sąd jest w stanie samodzielnie dokonać koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy ustaleń (por. wyroki NSA: z 8 maja 2007 r., II OSK 694/06; z 19 kwietnia 2006 r., I FSK 845/05).
Zaskarżona w niniejszej sprawie uchwała stanowiła przedmiot rozstrzygnięcia nadzorczego z dnia 6 lipca 2017 r. nr PNIK-I.4131.587.2017, którym Wojewoda Łódzki stwierdził jej nieważność w części dotyczącej: wyrazów w § 14 ust. 3 Statutu stanowiącego załącznik do uchwały: "z zastrzeżeniem spraw, o których mowa w ust. 4"; § 14 ust. 4 Statutu stanowiącego załącznik do uchwały; § 17 ust. 5 Statutu stanowiącego załącznik do uchwały; wyrazów w § 17 ust. 7 Statutu stanowiącego załącznik do uchwały: "w trybie określonym w § 14 ust. 4 niniejszego Statutu". W rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewoda Łódzki stwierdził, że zaskarżona uchwała podjęta została z istotnym naruszeniem prawa, to jest z naruszeniem art. 400p ustawy Prawo ochrony środowiska w związku z art. 2, art. 7, art. 94 Konstytucji RP poprzez przekroczenie delegacji ustawowej określonej w treści powołanego art. 400p ustawy Prawo ochrony środowiska oraz naruszeniem zasady poprawnej legislacji.