Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Zrzeszenia Właścicieli [....] na uchwałę Rady Miasta z dnia 17 grudnia 1997 r. Nr [....] w przedmiocie wprowadzenia czynszu regulowanego opartego na wycenie wartości użytkowej lokalu mieszkalnego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 1 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny wezwał stronę skarżącą - Zrzeszenie Właścicieli [....] - o wskazanie, czy skargę na zaskarżoną uchwałę Rady Miasta wniosła w imieniu własnym w rozumieniu art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a jeśli tak, to o wykazanie, że zaskarżona uchwała naruszyła jej interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 w/w ustawy, czy też wniosła reprezentując grupę mieszkańców w rozumieniu art. 101 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym, a jeśli tak, to o wykazanie wyrażenia pisemnej zgody mieszkańców na wniesienie tej skargi oraz wykazanie, że zaskarżona uchwała naruszyła interes prawny tych mieszkańców - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 7 kwietnia 2014 r., jednak nie udzieliła ona na nie odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 17 grudnia 1997 r. Nr [....] wprowadzającą czynsz regulowany oparty na wycenie wartości użytkowej lokalu mieszkalnego przez stronę skarżącą. Uruchomienie bowiem powierzonej sądowi administracyjnemu kontroli legalności zaskarżonej uchwały poprzedzać musi konstatacja, że skarga w niniejszej sprawie pochodzi od uprawnionego podmiotu.
Zgodnie z brzmieniem art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a.) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Z § 2 tego przepisu wynika z kolei, że uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał cytowany powyżej § 2, albowiem w przypadku zaskarżenia uchwały rady gminy obowiązujące przepisy odmiennie regulują legitymację skargową, wprowadzając dopuszczalny na podstawie § 2 wyjątek od wyrażonej w art. 50 § 1 p.p.s.a. zasady ogólnej. Wyjątek ten został przewidziany w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.). Z ustępu 1 tego przepisu wyraźnie wynika, że legitymację do zaskarżenia uchwały rady gminy ma każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a wniesienie skargi zostało poprzedzone bezskutecznym wezwaniem do usunięcia naruszenia. Z kolei w myśl ust. 2a art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, skargę na uchwałę lub zarządzenie, o których mowa w ust. 1, można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. Ustawodawca wyraźnie zatem ustanawia wyjątek od ogólnej zasady dotyczącej legitymacji skargowej przewidzianej w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.