Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Tadeusz Wołek po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 marca 2012 r, sygn. akt III SA/Kr 1724/12 w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Wojewody z dnia 22 września 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia przyznać M. W. prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata
M. W. w piśmie z dnia 10 lipca 2013 r. wniosła o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Kr 1724/12 odrzucającym skargę G. W. na decyzję Wojewody z dnia 26 września 2012 r., znak [...] w przedmiocie wymeldowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym postanowieniem z dnia 26 lipca 2013 r. odrzucił skargę M. W. o wznowienie postępowania sądowego jako niedopuszczalną, wskazując że nie ma ona przymiotu strony postępowania.
Dnia 1 października 2013 r. M. W. złożyła na formularzu "PPF" wniosek o zwolnienie jej od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Przedstawiła swoją sytuację rodzinną, posiadany majątek, otrzymywane dochody. Oświadczyła, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z siostrzenicą G. W., dla której stanowiła rodzinę zastępczą.
Oświadczyła, że nie posiada żadnych nieruchomości ani przedmiotów wartościowych. Jako dochód wskazała rentę powypadkową w pracy na skutek trwałej choroby zawodowej w wysokości ok 1450 zł. Podniosła, że od lat ma kłopoty finansowe.
Postanowieniem z dnia z dnia 18 października 2013 r. referendarz sądowy oddalił wniosek skarżącej.
M. W. wniosła 21 listopada 2013 r. pismo zatytułowane "zażalenie" od tego postanowienia. W uzasadnieniu skarżąca powtórzyła argumenty z wcześniejszych pism procesowych, że jako rodzic zastępczy G. W. winna mieć status strony postępowania w sprawach meldunkowych administracyjnych i sądowoadministracyjnych G. W.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Sąd potraktował pismo skarżącej z dnia 21 listopada 2013 r. jako sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 18 października 2013 r.
Zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. tj.: z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "P.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Stosownie do art. 243 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Stosownie do treści art. 245 § 2 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Przepisy statuujące prawo pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 P.p.s.a. Strona ubiegająca się o przyznanie prawa pomocy musi, zatem uprawdopodobnić, iż jej sytuacja majątkowa jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie i przyznanie pomocy z budżetu państwa. Przesłanki przyznania prawa pomocy są przy tym określone ogólnie, a więc uznaniu sądu pozostawił ustawodawca ocenę okoliczności przemawiających za rozstrzygnięciem korzystnym dla strony.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym (art. 252 § 1 P.p.s.a.).
Z analizy wniosku o przyznanie prawa pomocy, oraz nadesłanych dokumentów wynika, że dochód skarżącej oraz osoby pozostającej z nim we wspólnym gospodarstwie domowym wynosi około 1450 zł. Skarżąca nie posiada również żadnych nieruchomości ani przedmiotów wartościowych.
W ocenie Sądu, skarżąca nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dochód z renty nie jest wysoki a wydawany jest zapewne na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych rodziny.
W świetle powyższych okoliczności poczynienie przez skarżącą jakichkolwiek oszczędności, czy to na koszty sądowe czy to na wynagrodzenie pełnomocnika jest poza jej możliwościami finansowymi. Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym jest wobec tego uzasadnione.
Z tych względów Sąd na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.