Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. S. - C. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 11 maja 2015 r. nr: [...] w przedmiocie ewidencji gruntów p o s t a n a w i a przyznać na rzecz radcy prawnego A. S. - C. z Kancelarii Radcy Prawnego ul. [...], K od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych, czterdzieści groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych, czterdzieści groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem Referendarza Sądowego WSA w Krakowie z dnia 11 sierpnia 2015 r. przyznane zostało skarżącemu J. J. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na tej podstawie Rada OIRP w dniu 24 września 2015 r. wyznaczyła dla skarżącego pełnomocnika w osobie radcy prawnego A. S. - C.
Wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę oddalił oraz przyznał na rzecz wyznaczonego radcy prawnego kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 15 stycznia 2016 r. do tut. Sądu wpłynęła skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie z dnia 26 listopada 2015 r. sporządzona przez wyznaczonego w sprawie pełnomocnika. W skardze zawarty został wniosek o zasądzenie na rzecz radcy prawnego A. S. - C. kosztów zastępstwa procesowego z urzędu wobec ich niepokrycia przez skarżącego ani w całości, ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 marca 2018 r. sygn. akt I OSK 957/16 skargę kasacyjną oddalił. Na rozprawie przed NSA w dniu 21 marca 2018 r. adwokat M. I. działający na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego udzielonego przez radcę prawnego A. S. - C., wniósł o przyznanie na rzecz wyznaczonego pełnomocnika kosztów pomocy prawnej, które nie zostały opłacone w całości, ani w części.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 r. szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016r., poz. 1715). Zgodnie jednak z brzmieniem § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Zatem do oceny wniosku w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805, dalej: rozporządzenie).
Stosownie do treści § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).