Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. O. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 17 kwietnia 2015 r. Nr: [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów dotyczących danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków p o s t a n a w i a przyznać na rzecz adwokata M. O. wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej ul. [...], K, od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych, sześćdziesiąt groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych, sześćdziesiąt groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Postanowieniem Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 sierpnia 2015 roku przyznane zostało skarżącej M. K. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu. Na tej podstawie Dziekan ORA w dniu 15 września 2015 roku wyznaczył dla skarżącej pełnomocnika w osobie adwokata M. O.
Wyznaczony pełnomocnik reprezentował skarżącą w postępowaniu przed Sądem I instancji. Wyrokiem z dnia 30 listopada 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargę M. K. oddalił oraz przyznał na rzecz adwokata M. O. kwotę 240 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 29 lutego 2016 roku do tut. Sądu wpłynęła skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie z dnia 30 listopada 2015 roku sporządzona przez adwokata M. O. W skardze zawarty został wniosek o zasądzenie na rzecz pełnomocnika z urzędu kosztów pomocy prawnej według norm prawem przepisanych wraz z oświadczeniem, że koszty te nie zostały uiszczone w całości, ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 26 października 2016 roku sygn. akt I OSK 1623/16 skargę kasacyjną oddalił. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu zostało przekazane do rozpoznania przez Sąd I instancji.
Wniosek wyznaczonego pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu kasacyjnym został ponowiony w piśmie z dnia 7 grudnia 2016 roku.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit "b" w/w rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosi 50 % opłaty określonej w pkt 1, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit "c"). Zatem za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej opłata wynosi 120 zł (240 zł x 50% = 120 zł).
Opłata ta została podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług w kwocie 27,60 zł (120 zł x 23% = 27,60 zł) w myśl § 4 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.