Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. N. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi I. N. na decyzję Wojewody z dnia 11 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: I. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka, II. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną nie uwidoczniła osób z którymi pozostawałaby we wspólnym gospodarstwie domowym.
Określając swój majątek podała, że nie ma żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Szacując swoje dochody wskazała, na kwotę 700 zł z prac dorywczych.
Uzasadniając swoje starania odniosła się sprawy. Zaakcentowała, że w lokalu z którego wymeldowano ją pozostał jej cały dorobek, dokumenty i rzeczy osobiste. Stąd nie środków na skorzystanie z płatnej pomocy prawnej a samodzielnie nie jest w stanie bronić swych spraw.
Mając na uwadze powyższe zaważyć należało, co następuje:
Zacząć wypada od tego, że przed złożeniem obecnego wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym skarżąca już wcześniej domagała się była przyznania tego prawa w takim zakresie. Poprzednie jej starania nie odniosły jednak zamierzonego skutku. W swym obecnym wniosku skarżąca co prawda nie wyartykułowała wprost by w jej sytuacji rodzinnej, majątkowej i dochodach od chwili orzeczonej odmowy przyznania prawa pomocy nastąpiła zmiana istotnych okoliczności nie można jednak tracić z pola widzenia dwóch kwestii.
Po pierwsze ze względu na fakt wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyroku oddalającego jej skargę zmianie uległy okoliczności sprawy.
Po wtóre art. 175 ppsa przewiduje obligatoryjne sporządzenie skargi kasacyjnej przez kwalifikowanego pełnomocnika. Zgodnie zaś ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego fakt wystąpienia przymusu działania przez takiego pełnomocnika jest zmianą okoliczności sprawy, niezależną od ewentualnych zmian w sytuacji materialnej skarżącego (por. postanowienie z dnia 12 sierpnia 2005 r. sygn. II FZ 492/05). Nadto w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, iż sąd nie za bardzo może odmówić przyznania prawa pomocy, jeżeli następstwem takiego rozstrzygnięcia byłoby istotne ograniczenie prawa strony do sądu zwłaszcza poprzez uniemożliwienie złożenia skargi kasacyjnej ze względu na obligatoryjne jej sporządzenie przez profesjonalnego pełnomocnika (por. postan. NSA z 20 października 2005 r. sygn. II FZ 651/05).
W konsekwencji należy przyjąć, że jeśli przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dopuszczają możliwość wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy a jednocześnie obecny wniosek strony motywowany jest chęcią złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie którym oddalono jej skargę zachodzą podstawy by złożony przez skarżącą wniosek rozpatrzyć.
Wobec tego iż siłą faktu okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że adres, który skarżąca uwidacznia jako swój to mieszkanie koleżanki u której grzecznościowo zamieszkuje (vide: oświadczenie E. H. k. 24) natomiast treść pisma zalegającego na karcie 21 uprawdopodabnia opisaną przez skarżącą sytuację majątkową jej obecne oświadczenia należy uznać za wystarczające, zwłaszcza gdy równocześnie ta porzuciła też swoją dotychczasową praktykę bazująca na bezkrytycznym lansowaniu tez, które pozostają w sprzeczności z najbardziej oczywistymi zasadami doświadczenia życiowego i zdecydowała się wreszcie na ujawnienie źródła oraz wysokości swych dochodów.