Kraków, dnia 16 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania świadczenia za nienależnie pobrane postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
S. K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 grudnia 2014 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję nr [...] Burmistrza Miasta z dnia [...] 2014 r., znak: [...], o uznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, pobranego przez S. K. w okresie od dnia 1 maja 2006 r. do 31 sierpnia 2014 r. w kwocie 15.264 zł, za świadczenie nienależnie pobrane.
Skarżąca zawarła w skardze wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, uzasadniając go swoją sytuacją finansową i życiową, która nie pozwala jej na zwrot kwoty ponad 15.000 zł bez uszczerbku dla zdrowia i życia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z zasadą postępowania sądowoadministracyjnego, ustaloną w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Ustawodawca uregulował jednakże instytucję wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jako środek tymczasowej ochrony sądowej w sprawach administracyjnych. Stosownie do przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o jakim mowa w ww. przepisie oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu.
Podkreślenia wymaga, że rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, Sąd nie rozstrzyga skargi merytorycznie i nie ocenia zgodności zaskarżonego aktu z prawem, ani też stopnia prawdopodobieństwa jego uchylenia w wyniku przyszłego rozpoznania sprawy, a jedynie bada czy zachodzą wskazane przez ustawodawcę przesłanki pozytywne uwzględnienia wniosku.
Art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. jedn. Dz. U. 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm.) stanowi, że kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, ustalone ostateczną decyzją, podlegają potrąceniu z wypłacanych świadczeń rodzinnych. Przytoczony przepis w kontekście całości regulacji zawartej w art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazuje, że w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych konieczne jest najpierw wydanie decyzji ustalającej wysokość nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych i dopiero taka ostateczna decyzja stanowi podstawę dla decyzji rozstrzygającej o zwrocie świadczeń. Podkreślić trzeba, że nakazanie zwrotu świadczenia rodzinnego nienależnie pobranego nie może być orzeczone w tej samej decyzji co samo uznanie świadczenia za nienależnie pobrane (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 619/10).