Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku E. K. - S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w dniu 26 września 2013 r. w sprawie ze skargi E. K. - S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 czerwca 2013 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
E. K. - S. w skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 czerwca 2013 r. znak: [...] zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Decyzją tą ustalono wysokość nienależnie pobranych przez skarżącą świadczeń rodzinnych za okres od 1 kwietnia 2006 r. do 31 sierpnia 2007 r. Organ orzekł, że kwota nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych za wskazany okres wynosi 8.674 zł. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie skarżąca wskazała na duże prawdopodobieństwo wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego ze względu na jej wady. Skarżąca przedstawiła sytuację majątkową swojej rodziny, posiadane źródła dochodu oraz ponoszone wydatki. Zdaniem skarżącej, wyegzekwowanie ustalonej przez SKO kwoty prowadziłoby do naruszenia podstaw bytu rodziny skarżącej, a nawet późniejsze uchylenie przez WSA w Krakowie zaskarżonej decyzji nie odwróciłoby negatywnych skutków jej wykonania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z treści przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, iż zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, zatem wniosek skarżącego o wstrzymanie zmierza do zastosowania przez sąd wyjątkowej instytucji, jaką jest wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji lub postanowienia. Przesłankami uzasadniającymi wstrzymanie są grożące niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.) stanowi, że kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, ustalone ostateczną decyzją, podlegają potrąceniu z wypłacanych świadczeń rodzinnych. Przytoczony przepis w kontekście całości regulacji zawartej w art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazuje, że w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych konieczne jest najpierw wydanie decyzji ustalającej wysokość nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych i dopiero taka ostateczna decyzja stanowi podstawę dla decyzji rozstrzygającej o zwrocie świadczeń. Podkreślić trzeba, że nakazanie zwrotu świadczenia rodzinnego nienależnie pobranego nie może być orzeczone w tej samej decyzji co samo uznanie świadczenia za nienależnie pobrane (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I OSK 619/10 - orzeczenie dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Wniosek o wstrzymanie złożony przez E. K. - S. dotyczy decyzji ustalającej wysokość nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. Zdaniem Sądu, ta decyzja nie jest decyzją wymagającą i nadającą się do wykonania w rozumieniu art. 61 § 3 ppsa. W istocie bowiem ustalenie przez organ wysokości nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych jest stwierdzeniem pewnego stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wydania decyzji. Natomiast wykonaniem w rozumieniu art. 61 § 3 ppsa nie jest z pewnością możliwość przyszłego orzeczenia przez organ o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. Tym samym rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji nie skutkuje dla skarżącej niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ponieważ wykonaniu w rozumieniu art. 61 §3 ppsa podlega dopiero decyzja o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych.
Dlatego też Sąd uznał, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do wstrzymania zaskarżonej decyzji. Wyjaśnić należy też, że sama potencjalna możliwość uchylenia zaskarżonego aktu nie stanowi przesłanki wstrzymania jej wykonania. W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 61 § 4 i 5 ppsa.