Dnia 20 września 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Jakubiec po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 roku na posiedzeniu niejawnym skargi M. S. na wezwanie Starosty Powiatu z dnia 23 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy bezrobotnego postanawia odrzucić skargę.
Skarżący M. S. prowadzący działalność gospodarczą F.H.U. A w K zawarł w dniu 14 lipca 2015 r. z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy, reprezentującym Starostę, umowę o nr [...], na podstawie której dokonano skarżącemu refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy osoby bezrobotnej skierowanej przez Urząd Pracy.
Pismem z dnia 23 grudnia 2015 r. organ wezwał skarżącego na podstawie § 5 ust. 1 i 3 ww. umowy, przepisu art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2015 r., poz. 149 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r., poz. 457 ze zm.) do zwrotu otrzymanej refundacji w wysokości 17 073,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami w terminie do 30 dni od doręczenia wezwania z uwagi na naruszenie warunków umowy.
Organ wskazał w uzasadnieniu wezwania powody, iż skarżący dokonał zwrotu podatku vat naliczonego od zakupionych w ramach przyznanej refundacji towarów i usług po terminie wskazanym w umowie, to jest w terminie 90 dni od złożenia deklaracji podatkowej, liczonego w niniejszej sprawie od dnia 21 sierpnia 2015 r. Zwrot nastąpił dopiero w dniu 24 listopada 2015 r., czyli w 95 dniu od daty złożenia deklaracji.
M. S. wniósł pismem z dnia 1 lipca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. wezwanie do zwrotu otrzymanej refundacji, poprzedzając ją wezwaniem z dnia 29 kwietnia 2016 r. do usunięcia naruszenia prawa.
W treści skargi przedstawił zarzuty naruszenia przepisów art. 12 § 5 i 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) poprzez ich niezastosowanie i nieuwzględnienie okoliczności, że końcowy termin do zwrotu naliczonego podatku vat przypadł na dzień wolny od pracy (21 listopada - sobota), a ponadto wskazał, że za termin zapłaty przyjmuje się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika.
Ponadto skarżący zarzucił, że w zakresie § 5 ust. 1 ww. umowy, wskazanym jako podstawa żądania od niego zwrotu refundacji, nie mieści się przypadek naruszenia zapisów umowy w zakresie naliczonego zwrotu podatku vat, gdyż w § 5 ust. 1 umowy stanowi się o naruszeniu "pozostałych warunków umowy", natomiast o zwrocie podatku vat stanowi odrębnie § 5 ust. 3 pkt 1 umowy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak kognicji sądu administracyjnego lub niedochowanie trybu zaskarżenia, względnie o oddalenie z uwagi niespełnienie przez skarżącego warunków umowy o refundację z uwagi na to, że zwrot naliczonego podatku vat nastąpił po terminie, gdyż zamiast w dniu 19 listopada 2015 r. - w dniu 24 listopada 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zawarte w piśmie z dnia 23 grudnia 2015 r. wezwanie do zwrotu udzielonej skarżącemu M. S. refundacji, które stało się przedmiotem skargi, nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego wyznaczonego treścią przepisu art. 3 § 2, i § 3 oraz w art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016r., poz. 718).