Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.Z. na postanowienie Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
W dniu 21 maja 2018 r. T. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na postanowienie Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu. W skardze skarżący zawarł wniosek z tej samej daty o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W załączeniu nadesłał postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z [...] r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz.1302 tekst jedn.) dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 p.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Przechodząc do rozpatrzenia istnienia w sprawie niniejszej ustawowych przesłanek przywrócenia terminu wyjaśnić należy, że o braku winy strony w uchybieniu terminu, można mówić jedynie w sytuacji, gdy istniały przeszkody nie do przezwyciężenia tj. takie, których skarżący przy zachowaniu należytej staranności i dołożeniu maksymalnego w danych warunkach wysiłku nie mógł usunąć. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności procesowej po upływie terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga, więc uprawdopodobnienia braku winy umyślnej, ale także lżejszej jej postaci - niedbalstwa, rozumianego jako niedołożenie należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Wykluczenie winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, iż mimo dołożenia wszelkich możliwych w danych warunkach starań, strona nie mogła przezwyciężyć przeszkody uniemożliwiającej jej dokonanie czynności postępowania w terminie ustawowym (por. wyrok NSA z 21 grudnia 2006 r. sygn. akt I FSK 374/06, lex nr 262725).
Oceniając w tym kontekście wniosek skarżącego należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Z przedłożonych przez skarżącego dokumentów wynika, że w konsekwencji błędnego pouczenia zawartego w postanowieniu Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu skarżący - stosując się do tego pouczenia - wniósł zażalenie na to postanowienie do Głównego Inspektora Sanitarnego. Postanowieniem z [...] r. organ stwierdził niedopuszczalność zażalenia wskazując jednoczenie właściwy tryb zaskarżenia postanowienia z [...] r. oraz pouczając o możliwości wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
Skarżący korzystając ze swoich uprawnień złożył skargę na postanowienie Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...], w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Wskazać należy również, że skarżący 14 maja 2018 r. odebrał postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z [...] r. a wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą złożony został 21 maja 2018 r. a więc z zachowaniem ustawowego 7-dniowego terminu do jego wniesienia.
Z tej przyczyny, wobec zaistnienia przesłanki do przywrócenia terminu w oparciu o art. 86 § 1 i 87 § 2 wyżej powołanej ustawy, należało orzec jak w sentencji.