Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w przedmiocie zakazu wykonywania czynności osoby średniego dozoru ruchu w specjalności górniczej w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. P. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania czynności osoby średniego dozoru ruchu w specjalności górniczej w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia [...] r. zaskarżono decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania czynności osoby średniego dozoru ruchu w specjalności górniczej w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny wobec D.P.

W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie "rygoru natychmiastowej wykonalności" zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podniesiono, że z powodu okoliczności przemawiających za uchyleniem zaskarżonej decyzji tj. jednostronnej oceny materiału dowodowego, nieuwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy a także sposobu sformułowania w zaskarżonej zarzutów uniemożliwiającego skuteczne ich odparcie przez skarżącego nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności, co uczynił organ odwoławczy, nie jest zasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku poz. 270 t.j. ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zaistnieją szczególne ku temu okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W tym miejscu należy podkreślić, że w skardze zawarto wniosek nie tyle o wstrzymanie wykonania decyzji co o wstrzymanie nadanego przez organ administracyjny rygoru natychmiastowej wykonalności. Godzi się jednak podkreślić, że z uwagi na sformułowanie tego wniosku w skardze i zaadresowanie go do Sądu wniosek ten został potraktowany jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. W istocie bowiem do tego sprowadzają się oczekiwania skarżącego względem Sądu.

Z brzmienia wspomnianego wyżej przepisu wynika jednoznacznie, że postanowienie Sądu wstrzymujące wykonanie zaskarżonej decyzji ma charakter wyjątkowy, tzn. jest odstępstwem od ogólnej reguły, w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, przy czym obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji spoczywa na stronie, która domaga się wydania takiego orzeczenia. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może nastąpić jedynie wtedy, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające jej zastosowanie, albowiem zasadą jest wykonywanie zaskarżonych aktów, zwłaszcza decyzji administracyjnych. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 2060/11, LEX nr 98462 i z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117).

Strona 1/2