Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Z. U. S. w przedmiocie ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. - I. i M. I. na decyzję Prezesa Z. U. S. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej postanawia: odrzucić skargę R. S. - I.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...], Prezes Z. U. S. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję nr [...] odmawiającą umorzenia M. I. należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.

Zaskarżoną decyzję odebrał jej adresat w dniu [...] r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej decyzję. Od decyzji tej została wniesiona w terminie ustawowym skarga do sądu administracyjnego, skargę tę wnieśli i podpisali: adresat tej decyzji, tj. M. I. oraz jego [...] R. S. - I. [...] skarżącego była jednak adresatką innej decyzji, wydanej w tym samym dniu i w analogicznej sprawie - decyzji Prezesa

Z. U. S. nr [...].

Zarządzeniem z dnia 17 marca 2009 r. dokonano technicznego rozdzielenia jednej, wspólnej skargi dwojga skarżących na dwie odrębne skargi, którymi każdy z dwojga skarżących skarży "swoją" decyzję administracyjną Prezesa Z. U. S.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002, Nr 153, poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. - uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma wykładania pierwszej części cytowanej normy prawnej: uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy podmiot, który ma w tym interes prawny.

Zasadnicze znaczenie ma określenie istoty pojęcia "interes prawny". O interesie prawnym w rozumieniu tego przepisu mówimy wtedy, gdy ma on oparcie w przepisach

Sygn. akt III SA/Gl 1336/08 prawa. O tym więc, czy konkretny podmiot ma w danej sprawie chroniony interes prawny, decyduje przepis prawa. Najczęściej będą to przepisy prawa materialnego, mogą to jednak być także przepisy procesowe lub ustrojowe. (A. Kabat: [w]: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Kraków - Zakamycze, 2006 str. 129 - 130). Istotne jest także stwierdzenie dominujące w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku.

W powyższym aspekcie należy stwierdzić, że skarżący wniósł jedną wspólną skargę razem ze swoją [...]. R. S. - I miała jednak interes prawny w tym, aby zaskarżyć jedynie decyzję administracyjną, która była adresowana do niej. Chodzi tutaj o decyzję Prezesa Z. U. S. z dnia [...] r., nr [...]. Po rozdzieleniu wspólnej skargi, decyzja ta jest przedmiotem rozpoznania w sprawie III SA/Gl 272/09.

W przedmiotowej sprawie, przedmiotem której jest skarga M. I. na decyzję adresowaną bezpośrednio jedynie do niego, R. S. - I. nie ma interesu prawnego do wniesienia skargi na decyzję adresowaną do niego.

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Ponadto sąd odrzuca skargę postanowieniem, które może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym (§ 3 art. 58 P.p.s.a.).

Mając na uwadze powyższe wywody, Sąd uznał, że skarga R. S. - I. jest niedopuszczalna w przedmiotowej sprawie, w konsekwencji czego, orzekł jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a.

Strona 1/1