Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 2 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 29 lipca 2015r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozparzeniu odwołania D. W. i R. W. od decyzji Wójta Gminy z dnia 10 lipca 2014r. , odmawiającej D. W. prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku ze sprawowaniem opieki nad mężem R. W. - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
R. W. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na powyższą decyzję podnosząc, że w związku ze znacznym stopniem jego niepełnosprawności istnieje konieczność stałej i długotrwałej opieki innej osoby. Ma ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r. , poz. 270 ze zm.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym oraz inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Treść art. 50 § 1 p.p.s.a. wskazuje, że o uprawnieniu we wniesieniu skargi decyduje posiadanie interesu prawnego. O tym, czy dana osoba ma w konkretnej sprawie interes prawny, decyduje przepis prawa. Innymi słowy - o możliwości skutecznego wniesienia skargi decyduje istnienie przepisu prawa materialnego, wskazującego na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się zatem w tym, iż podmiot ten działa bezpośrednio, we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku.
Rozpoznawana przez organy administracji sprawa dotyczyła możliwości przyznania , na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( tj. Dz.U. nr 139 poz.992 ze zm.), specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 1439) ciąży obowiązek alimentacyjny, a także małżonkom, jeżeli:
1) nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub
2) rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej
- w celu sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.