Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 6 sierpnia 2012 r., sygn. akt [...] w przedmiocie uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie wymierzenia opłaty eksploatacyjnej za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
J. K. wnioskiem z 27 listopada 2013 r. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Referendarz sądowy postanowieniem z 14 stycznia 2014 r. odmówił przyznania wnioskodawcy prawa pomocy.
Wcześniej, prawomocnymi postanowieniami z 28 listopada 2012 r. i 4 kwietnia 2013 r., rozpoznając kolejno składane wnioski skarżącego o przyznanie prawa pomocy, skarżącemu również odmówiono przyznania prawa pomocy.
W dniu 11 lutego 2014 r. skarżący wniósł sprzeciw na postanowienie z 14 stycznia 2014 r., zarzucając mu dowolną i wybiórczą interpretację przedstawionych przez niego dokumentów i dowodów.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Przedmiotem rozpoznania Sądu jest kolejny, trzeci wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. W wyniku rozpoznania poprzedniego wniosku prawomocnym postanowieniem Sądu z dnia 4 kwietnia 2013 r. odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy. Należy wskazać, że po prawomocnym oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy wnioskodawca może złożyć kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy, przy czym rozpoznanie tego wniosku nie może polegać na weryfikowaniu ocen i rozstrzygnięcia objętego wcześniejszym prawomocnym postanowieniem. Prawomocne postanowienie w tym zakresie wiąże bowiem nie tylko strony, ale także Sąd. Tym samym ponowne rozstrzygnięcie w tym przedmiocie jest dopuszczalne, ale tylko z uwagi na takie okoliczności, które powstały później i w sposób zasadniczy zmieniają sytuację materialną strony (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt II OZ 830/11; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przepisy regulujące instytucję prawa pomocy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 ustawy. To wnioskodawca powinien wykazać, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Biorąc pod uwagę uregulowania ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd winien zatem w pierwszej kolejności zbadać, czy w okresie po wydaniu postanowienia z dnia 4 kwietnia 2013 r. sytuacja materialna skarżącego uległa zmianie, a jeśli tak, to czy zmiana ta uzasadnia przyznanie skarżącemu prawa pomocy.